didier drogba

sabırlı adamdı. partneri burak yılmazdı. her şeye rağmen tüm egolarından arındı. gol atmak için kasmadı. burak yılmaz'a attırdı. bütün defolarını örttü. üstüne topukla gol attığında bile burak yılmaz'ın triplerine bile maruz kaldı neden bana bırakmadın diye. sonra herkes gitsin dedi. o son röportajında ''daha yapacak işim var. çok üzgünüm. gitmek istemiyorum'' dedi. drogba gitti. burak tek kaldı. aslında aynı oyununu sürdürdü. tek fark götünü toplayan drogba yoktu. galatasaray bugün başakşehirden ilk golü yediği anda kendisi old traffordta kornerden gelen topu ağlara yolluyordu. taraftar da takımla beraber çakma kral'a sövüyordu. %60-70 topla oynayan bir takım 4 gol yiyorsa burak yılmaz'ın da payı bunda büyüktür. aynı takımda drogba olsa o toplar ileri de kalır bu kadar kolay kendi kalende pozisyona dönüşmezdi hepimiz biliyoruz. aman neyse kime ne anlatıyoruz? burak ilk golünü attığında belki utancından kimse yazamayacak ama bir kere daha attığında yine kral olacak. drogba mı hep aynı. bizdeyken de işini yapıp terry'e ivanovic'e sarılıyordu. old traffordta kafayı çaktığında yine sarılıyor. emin olun bizim kadar üzülmese bile burak-selçuk-arda tayfasından daha üzgündür maç sonucunu öğrendikten sonra.