4
hayatmda en fazla üzüldüğüm maçlardan biri. yine bir şampiyonlar ligi maçı ve geçen sene ki gibi yine 2.tur gruplarındayız. ayhan'ın süper oynadığı bir maçta perez'in golünde verdiği pasla bu güzel oyununu süslemesi neticesinde yüreğim ağzımda yatağımda seyrediyorum maçı , 13 yaşındayım ama inanılmaz bir korku var yüreğimde sanki içime doğmuş gibi ters bir şeyler olacağı , bu korku ve aşırı heyecan sonucunda kaç kere dua ettiğimi bile bilmiyorum ama sonunda mondragon'un uzaklaştıramadığı top emerson'un röveşatasıyla son buluyor. sonrası 2 saat hüngür hüngür ağlama :)
