9
çanakkale- izmir yolunda lan artık bitir 16 dakika uzatma mı olur diye bağırdığımız o 16 dakikanın bitiminde, sevinçten az daha otobüsün devrilmesine sebep olacağımızı fark edemediğimiz unutulmaz uzatma dakikaları.
o yolculukta unutmadığım bir olayı da anlatmak istedim.okul gezisi kapsamanında çanakkaleye giderken yanımda oturan kızın hasta fenerli olduğunu farkettim. iki gun karşılaşmadık bile doğru duzgun. izmir'e dönüş gunun sabahı ki akşama şampiyon belli olacak, ben sadece bilekliğimi takmış arabaya binerken bu arkadaş adı gizem di galiba fenerbahçe formasını giymiş yanıma gelip ya hala umudunuz var mı ? demiş bende erken öten horoz hikayesini bilir misin demiştim. malum maç denizli ile. neyse , yola çıktık dort bir yaka fenerbahçe bayrakları ile dolmuş, sarı lacivert her yeri kirletmişti. dönüş yolunda cunda adasında yemek yerken maçlar başlamış herkes pür dikkat izlemekteydi. yola çıkmak gerekiyordu maçın devamını mecburen dinlemek zorunda kaldık biz beş inanan en arka koltuğa oturup hadi aslanım falan derken, bizim maç bitti fenerbahçe maçını dinlemeye devam ettik. fenerli arkadaş önce kızarmaya sonra bozarmaya en sonunda da morarmaya doğru yol alırken hakem maçı bitirdi. ve şampiyon galatasaray ... tam nolduuu? demek için gizemin yanına gittiğimde telefonda babası ile konuşuyordu;
- ağlama baba seneye alırız ? kendide ağlıyo tabi.
telefonu kapattı bana baktı uzun süre suskunluktan sonra kına yakın artık dedi
unutmuyorum unutamıyorum be. formaların yavaşça çıkarılışını ağlayışları unutamıyorum ...
(bkz: fenere yapılan en güzel kapak)
o yolculukta unutmadığım bir olayı da anlatmak istedim.okul gezisi kapsamanında çanakkaleye giderken yanımda oturan kızın hasta fenerli olduğunu farkettim. iki gun karşılaşmadık bile doğru duzgun. izmir'e dönüş gunun sabahı ki akşama şampiyon belli olacak, ben sadece bilekliğimi takmış arabaya binerken bu arkadaş adı gizem di galiba fenerbahçe formasını giymiş yanıma gelip ya hala umudunuz var mı ? demiş bende erken öten horoz hikayesini bilir misin demiştim. malum maç denizli ile. neyse , yola çıktık dort bir yaka fenerbahçe bayrakları ile dolmuş, sarı lacivert her yeri kirletmişti. dönüş yolunda cunda adasında yemek yerken maçlar başlamış herkes pür dikkat izlemekteydi. yola çıkmak gerekiyordu maçın devamını mecburen dinlemek zorunda kaldık biz beş inanan en arka koltuğa oturup hadi aslanım falan derken, bizim maç bitti fenerbahçe maçını dinlemeye devam ettik. fenerli arkadaş önce kızarmaya sonra bozarmaya en sonunda da morarmaya doğru yol alırken hakem maçı bitirdi. ve şampiyon galatasaray ... tam nolduuu? demek için gizemin yanına gittiğimde telefonda babası ile konuşuyordu;
- ağlama baba seneye alırız ? kendide ağlıyo tabi.
telefonu kapattı bana baktı uzun süre suskunluktan sonra kına yakın artık dedi
unutmuyorum unutamıyorum be. formaların yavaşça çıkarılışını ağlayışları unutamıyorum ...
(bkz: fenere yapılan en güzel kapak)
