14
maçı babamın çalıştığı iş yerinin çatı katında izlemiştim. iş yerinden daha çok ev ortamı vardı, büyük ekran televizyon ve bir de digiturk. digiturk'un bağlı kaldığı 2 sene boyunca her maç günü oradaydım. zaten o yıllarda çok fazla maça gitme şansım da olmuyordu. işte vestel manisa maçını da orada izlemiştim. 2-2'lik skor sonrası telaş ve heyecan üst seviyedeydi. televizyonun dibine kadar gelmiş, dizlerimin üstünde yere çökmüş ve atacağımız galibiyet golünü bekliyordum. song'un o unutulmaz golü sonrasında ise kendimi kaybetmiş, onun sevincini görmemle ben de yerde aslan yürüyüşü yapmaya başlamıştım. son dakika golleriyle kazandığımız maçlar arasında en unutulmazlardan biri de bu maçtı kesinlikle.
