3048
hakkında yapılan eleştirilerin bazılarına katılıyorum, bazılarına katılmıyorum. ama geldiğinden beri amacı tazminat koparmaktı ve bu yönde çalıştı, galatasaray'ı umursamadı gibi eleştirilere anlam veremiyorum.
bu adam geldikten 2 maç sonra kulübede hezeyanlara başlamıştı. ama 6.-7. maçtan sonra insanların gözüne çarpmaya başladı ve "işte böyle biraz canlan hoca" gibi yorumlar yapıldı. mesela chelsea ile ingiltere'deki maçta ayaklarını uzatarak oturması "inanılmaz bir rahatlık, boşvermişlik" olarak nitelendirilmiş ve deli gibi eleştirilmişti. yahu bir futbol adamı; bu 3. ligde bir takım yöneten abdülrezzak bintarrak da olsa chelsea teknik direktörü jose mourinho da olsa şampiyonlar ligi'nde dünya üzerinde yüz milyonların seyredeceği bir maçı önemsememek gibi bir hissiyata sahip olamaz. eline 11 tane odun parçası dahi versen, onları bir şekilde bir düzene sokmaya ve dünyaya kendini ispat etmeye çalışır.
asıl takıldığım tazminat olayı. mancini'nin geçmişini bilmiyorum ama eminim ki buralara yolu düşmeden önce hatırı sayılır bir servet edinmiştir. bu servet olayının belli eşikleri vardır. insanın hayata bakış açısıyla ve yaşamdan anladığıyla alakalı olarak değişir tabii. mesela hayatı boyunca anasından babasından hiçbir mal varlığı kalmamış ve 1500 tl maaş için çalışmış kıt kanaat geçinen bir insana 100bin tl büyük mutluluk verir, 500bin uçurur, 1 milyon kafayı yedirir. 1 milyondan sonrası pek bir şey ifade etmez. mesela 500 bini kıyafete, yemeğe, bir eve, ve bir arabaya yatıracaksa, 1 milyonu arsaya, eve yatırıma harcar. bu adama 5 milyon verirseniz daha fazla gayrimenkul alır mesela. ötesini bilmez. mesela aklına viyana'da opera'ya gideyim, himalayalar'a tırmanayım, afrika'da safari'ye katılayım gibi fikirler gelmez. bu dediklerimde tabii ki karakterin çok büyük rolü var ama ne demek istediğimi anlamanızı umuyorum. hayatı boyunca ekmek parası için maddi sorunları çözmek için uğraşmış insanların lükslere, hobilere ayıracak zamanları kalmıyor ve bu yönde kendilerini tatmin edecek bir saha bulamıyorlar.
mancini de işte bu eşiği aşmış adamlardan biridir. şu anki servetiyle eminim ki tüm istediklerini yapıyordur. tabii ki biraz daha fazla kazanmanın zararı yoktur ama o bahsettiğim eşik aşılınca hele ki spor gibi mücadelenin esas olduğu alanlarda önemli olan elde edilen başarıdır. asıl amaç o başarıyı yakalayıp kendini ispat etmektir. avrupa'nın en iyi takımıyla şampiyonlar ligi'ni kazanan bir teknik direktör, içinde biraz hırs ve karakter varsa küçük bir takımla da bunu denemek ister.
mancini de buraya bir şeyler başarmaya gelmiştir. kimya tutmadı, futbolcuyla anlaşamadı, taraftar sindiremedi vs. ayrı konular. tazminat peşinde diye küçümsemek pek aklıma yatmıyor.
bu adam geldikten 2 maç sonra kulübede hezeyanlara başlamıştı. ama 6.-7. maçtan sonra insanların gözüne çarpmaya başladı ve "işte böyle biraz canlan hoca" gibi yorumlar yapıldı. mesela chelsea ile ingiltere'deki maçta ayaklarını uzatarak oturması "inanılmaz bir rahatlık, boşvermişlik" olarak nitelendirilmiş ve deli gibi eleştirilmişti. yahu bir futbol adamı; bu 3. ligde bir takım yöneten abdülrezzak bintarrak da olsa chelsea teknik direktörü jose mourinho da olsa şampiyonlar ligi'nde dünya üzerinde yüz milyonların seyredeceği bir maçı önemsememek gibi bir hissiyata sahip olamaz. eline 11 tane odun parçası dahi versen, onları bir şekilde bir düzene sokmaya ve dünyaya kendini ispat etmeye çalışır.
asıl takıldığım tazminat olayı. mancini'nin geçmişini bilmiyorum ama eminim ki buralara yolu düşmeden önce hatırı sayılır bir servet edinmiştir. bu servet olayının belli eşikleri vardır. insanın hayata bakış açısıyla ve yaşamdan anladığıyla alakalı olarak değişir tabii. mesela hayatı boyunca anasından babasından hiçbir mal varlığı kalmamış ve 1500 tl maaş için çalışmış kıt kanaat geçinen bir insana 100bin tl büyük mutluluk verir, 500bin uçurur, 1 milyon kafayı yedirir. 1 milyondan sonrası pek bir şey ifade etmez. mesela 500 bini kıyafete, yemeğe, bir eve, ve bir arabaya yatıracaksa, 1 milyonu arsaya, eve yatırıma harcar. bu adama 5 milyon verirseniz daha fazla gayrimenkul alır mesela. ötesini bilmez. mesela aklına viyana'da opera'ya gideyim, himalayalar'a tırmanayım, afrika'da safari'ye katılayım gibi fikirler gelmez. bu dediklerimde tabii ki karakterin çok büyük rolü var ama ne demek istediğimi anlamanızı umuyorum. hayatı boyunca ekmek parası için maddi sorunları çözmek için uğraşmış insanların lükslere, hobilere ayıracak zamanları kalmıyor ve bu yönde kendilerini tatmin edecek bir saha bulamıyorlar.
mancini de işte bu eşiği aşmış adamlardan biridir. şu anki servetiyle eminim ki tüm istediklerini yapıyordur. tabii ki biraz daha fazla kazanmanın zararı yoktur ama o bahsettiğim eşik aşılınca hele ki spor gibi mücadelenin esas olduğu alanlarda önemli olan elde edilen başarıdır. asıl amaç o başarıyı yakalayıp kendini ispat etmektir. avrupa'nın en iyi takımıyla şampiyonlar ligi'ni kazanan bir teknik direktör, içinde biraz hırs ve karakter varsa küçük bir takımla da bunu denemek ister.
mancini de buraya bir şeyler başarmaya gelmiştir. kimya tutmadı, futbolcuyla anlaşamadı, taraftar sindiremedi vs. ayrı konular. tazminat peşinde diye küçümsemek pek aklıma yatmıyor.
