3607
pes 2013 futbol yaşamı** gibi bir bebe oyununda we have emre cholaq, they don't dememe sebebiyet veren futbolcumuz. lan adamın gelişimi julian draxler'den falan kat kat iyi, daha sağlam. pes yalan söylemez beyler :(
şaka bi yanada, ulan ne uyuz olur ne sinir olurdum sana. her kadroda gördüğümde, her top sana geldiğinde kanser olurdum. sonraları sonraları sevmeye başladım. hele bu aralar ağzının içine bakıyorum. niye bilmem. twitterdan, instagramdan hep seninleyim ulan. yakında efsanem diye posterini duvarıma asıcam :(
(bkz: emre çolak/@aylakadam)
daha demin yazdığım şeyler öncekilere benziyor. farkındayım. bizim bi orçun abimiz vardı semtten. galatasaray'da oynardı. emre'yle aynı jenerasyondan. emre gelirdi orçun abilere. o zamanlar ufaktık. şimdide öyleyiz de, ulan ne anlardık potansiyelli futbolcudan. neyse. lafı gevelemeden orçun abi hep bunun için "piçin teki olum o, iyi çocuktur ama piçtir işte." derdi. arda antremanlarını izlemeye geldiğinde sürekli "abi kramponum yok krampon alsana" falan diye yalanırmış. yani öyle derdi orçun abi ne kadar doğrudur bilemem. amatör kulüplerde oynadığımdan bilirim. her takımın bir piçi vardır. piç derken kötü anlamlı değil. anladınız işte. yetenekli ama çalışmaz. gevşektir. ciddiyetsizdir. emre'ye baktığımda hep o piç çocuğu görürüm.
hayal kırıklığım olasın hiç istemiyorum lan senin. son zamanlarda sana o kadar çok değer vermeye başladım ki, o kadar ilgilenmeye başladım, o kadar takip etmeye başladım ki seni millet artık "hagi ilan ettin amk" demeye başladı. lan anasını satayım oyna lan. olum bil artık lan koskoca galatasaray'dasın. biraz çıkış gösterince doğumhanenin önünde bekleyen heyecanlı babalara dönüyorum. hadi oyna lan artık. birazcık heves, biraz cesaret, biraz hırs hepsini çorba yap koy artık şu sahaya her şeyini. bir gün olurda yollar ayrıldığında "gitsin. ne vasat ne de iyi bir futbolcuydu. normaldi. hatta normalin bir tık altı" demeyelim. "gitme lan kal" diye ağlayalım senin için. hadi be oğlum. hadi be. yüzümü kara çıkarma artık!
şaka bi yanada, ulan ne uyuz olur ne sinir olurdum sana. her kadroda gördüğümde, her top sana geldiğinde kanser olurdum. sonraları sonraları sevmeye başladım. hele bu aralar ağzının içine bakıyorum. niye bilmem. twitterdan, instagramdan hep seninleyim ulan. yakında efsanem diye posterini duvarıma asıcam :(
(bkz: emre çolak/@aylakadam)
daha demin yazdığım şeyler öncekilere benziyor. farkındayım. bizim bi orçun abimiz vardı semtten. galatasaray'da oynardı. emre'yle aynı jenerasyondan. emre gelirdi orçun abilere. o zamanlar ufaktık. şimdide öyleyiz de, ulan ne anlardık potansiyelli futbolcudan. neyse. lafı gevelemeden orçun abi hep bunun için "piçin teki olum o, iyi çocuktur ama piçtir işte." derdi. arda antremanlarını izlemeye geldiğinde sürekli "abi kramponum yok krampon alsana" falan diye yalanırmış. yani öyle derdi orçun abi ne kadar doğrudur bilemem. amatör kulüplerde oynadığımdan bilirim. her takımın bir piçi vardır. piç derken kötü anlamlı değil. anladınız işte. yetenekli ama çalışmaz. gevşektir. ciddiyetsizdir. emre'ye baktığımda hep o piç çocuğu görürüm.
hayal kırıklığım olasın hiç istemiyorum lan senin. son zamanlarda sana o kadar çok değer vermeye başladım ki, o kadar ilgilenmeye başladım, o kadar takip etmeye başladım ki seni millet artık "hagi ilan ettin amk" demeye başladı. lan anasını satayım oyna lan. olum bil artık lan koskoca galatasaray'dasın. biraz çıkış gösterince doğumhanenin önünde bekleyen heyecanlı babalara dönüyorum. hadi oyna lan artık. birazcık heves, biraz cesaret, biraz hırs hepsini çorba yap koy artık şu sahaya her şeyini. bir gün olurda yollar ayrıldığında "gitsin. ne vasat ne de iyi bir futbolcuydu. normaldi. hatta normalin bir tık altı" demeyelim. "gitme lan kal" diye ağlayalım senin için. hadi be oğlum. hadi be. yüzümü kara çıkarma artık!
