140
maçın 45+1. dakikasına kadar turu geçeceğimize dair hiçbir umudum olmadığı maçtı. zaten bursa deplasmanında kazanmayı unutmuş bir takımımız vardı. bu sezon tüm deplasmanlarda kayıptık. üstüne bir de ilk maçtaki 2-0'lık avantajlı skor 2-2'ye dönüştüğü için iyice umutsuzdum. 2-0 olsa berabere kalır turu atlarız diyordum. 2-2'yi kurtarmak için 0-0 yada 1-1'lik beraberlik yetmiyor. 2-2 yapıp maçı uzatacaksın, 3-3 yapıp tur atlayacaksın. maç başladığında belki kazara bir gol atar 1-0 kazanırız diyordum ama bursaspor 2-0 yapınca tamamen bittim. 45+1'de sneijder meşaleyi yaktı. attığı golden sonra bu maç da tur da bizim dedim. çünkü 40'tan sonra yenen her gol tehlikelidir. sağlam bir soyunma odası sinerjisi gerektirir. bursaspor'un hocası bunun için yetersizdi. zaten 2. yarı başlayınca goller peş peşe geldi. ayrıca benim gibi totemci bir adamın devre arası atarlanıp salondan ayrılıp odamda bilgisayardan ödev eşliğinde maçı takip etmesi de etkiliydi. sonuç olarak atılan tek gol ile 2-5 kazandığımız maç oldu. bir gol her şeyi değiştirdi.
*
*
