2760
sivasspor maçı dahil bu sezon birçok maçta hata yapmış olan teknik adam. bunu kimse inkar etmiyor.
atlanan nokta şu, çalıştığı ülke normal bir ülke olmadığı gibi çalıştığı kulüp de normal bir kulüp değil. galatasaray her daim kaosların olduğu, kulüp içinde bariz bir liseci ve karşıtları çatışmasının olduğu, medyada birçok düşmanı bulunan, devletle belli bir dönem dışında her zaman mesafeli olmuş bir kulüp. bu kulüpte çalışmak kolay değil. bunu bir kere cebe koymak lazım.
ikincil olarak, üzerine geldiği teknik adam f.t. bu ülkede futbol camiasında başbakandan sonra en çok sözü geçen adam. ülkenin garipliğini şu cümleden anlayın. ülke sporunda en çok başbakanın sözü geçiyor. sonra da f.t. işte. ve f.t. çalıştırdığı oyuncuları kolay etkisi altına alan, aba altından sopa gösteren, yeri geldiğinde merhametli kanatlarının altına alan, duygusal bir adam. severiz sevmeyiz, önemli değil. bu onun bu ülke futbolunun gelmiş geçmiş en büyük değeri olduğu gerçeğini değiştirmiyor. mancini bu adamın üzerine geldi.
iki sezon üst üste şampiyon olmuş bir takımı ligin ortasında devraldı. bu da üzerinde taraftar baskısı oluşturuyor. çünkü taraftar her zaman başarı bekler. söz konusu taraftar gs taraftarı olunca durum daha da vahim. zira adamın daha ilk maçında başlamıştı "imparator" tezahüratları. sanki 2004 yılında f.t. istifa tezahüratlarını yapan da başka tribündü. gs tribünü, ülkenin genelinde olduğu gibi hatta daha fazla, kellecidir, yeniçeri kafasındadır. istemezük der, baş kaldırır. kelle gidene kadar hayatı dar eder. bunlarla da boğuşmak zorunda kaldı.
bu adamın belli bir futbol felsefesi var. aldığı takım buna uymuyor. kadro ne kadar kağıt üstünde iyi gözükse de hocanın kafasındaki mentaliteye uymuyor, bu açık. kendi demeçlerinden de anlıyoruz ki bu adam yönetim tarafından sunulan "proje" ile burayı kabul etmiş, bu proje de uzun vadeli. "neden devre arası aldıklarını oynatmıyor" sorusunun cevabı bu işte. hepsi genç adamlar, hepsi uzun vadeli planların birer parçası. telles ise nokta transfer zaten.
gelelim aldığı takımın oyuncu profiline. teknik ve taktik bir yana, psikolojik bir yıpranmışlık söz konusu. bu yıpranmışlıkta en büyük sebep de önce f.t. sonra taraftar, sonra yönetim. geçen sezon kazanılan şampiyonluk birçok maçta çıkan sinir harpleri ile, ucundan kıyısından dönen maçlarla geldi. f.t. birçok kez ceza aldı, oyuncusu hocasının o halini görünce psikolojik harplere girdi. herkes bunu kaldıramaz. f.t. bu savaştan, kutuplaşmadan beslenen tipik bir siyasi kafa. ancak selçuk, burak vb adamlar bu sinir harplerinden yorgun çıktılar. sezon başında f.t. varken oynadığımız rezil oyun ve real madridden yenilen 6 gol de bu çöküşün sonuçlarındandı. kaldı ki ne olursa olsun bu adamlar hocalarını seviyorlardı. bir anda onun da gitmiş olması psiikolojilerini iyice çökertti. yerine gelen mancini ise f.t.'den çok çok farklı şeyler istiyordu. oyuncular artık patlama noktasına gelmişlerdi. 2 sezon boyunca f.t. disiplininden sonra mancini disiplini oyunculara rehavet de getirdi. buna rağmen şl gruplarından çıkmaları da başarıdır.
bu kadro 2 sezon şampiyon oldu ama kırıla döküle. o dökük halleri de mancininin elinde kaldı. yoksa hiçbir oyuncumuz o kadar kalitesiz değil. mancini de kalitesiz değil. sadece bir rehabilitasyon evresi lazım ama taraftar sağolsun buna asla ve asla izin vermiyor.
mancini herkes gibi hata yapan, içinde bulunduğu durumdan ötürü normalden daha fazla hata yapan bir adam. illa deşarj olmak için bu kadar absürd eleştiriler yapılacaksa bu eleştiriler "bence haksız da olsa" yönetime yapılmalı. f.t. zaten eleştiriden münezzeh tevbe haşa.
dediği gibi, bir proje için bu kulübe geldi. yönetim arkasında durursa ikinci bir jupp derwall olabilir bizim için. taraftar yine aynı zira, derwall zamanında da idmanı basıp oyuncu tartaklıyorlardı.
sonuç olarak şu an vasat bir tablo varsa bunda ilk sorumlu kendisi değil, hatta bundan sorumlu bile saymıyorum ben. oyuncuların sabote ettiğini de sanmıyorum. olan tek şey, şu anda rehabilitasyon evresinde hoş görülmesi gereken bir takım olduğu halde; iki yıldır temelsiz ve gelecek planlarından yoksun yaratılan başarı illüzyonu sebebiyle bu evrenin kısa sürede atlatılmasına izin vermeyen heyecanlı taraftarın "istemezük" çığlıkları atması.
yoksa burak yılmaza 90 dakika dayanan adama ben de içimden küfrediyorum.
atlanan nokta şu, çalıştığı ülke normal bir ülke olmadığı gibi çalıştığı kulüp de normal bir kulüp değil. galatasaray her daim kaosların olduğu, kulüp içinde bariz bir liseci ve karşıtları çatışmasının olduğu, medyada birçok düşmanı bulunan, devletle belli bir dönem dışında her zaman mesafeli olmuş bir kulüp. bu kulüpte çalışmak kolay değil. bunu bir kere cebe koymak lazım.
ikincil olarak, üzerine geldiği teknik adam f.t. bu ülkede futbol camiasında başbakandan sonra en çok sözü geçen adam. ülkenin garipliğini şu cümleden anlayın. ülke sporunda en çok başbakanın sözü geçiyor. sonra da f.t. işte. ve f.t. çalıştırdığı oyuncuları kolay etkisi altına alan, aba altından sopa gösteren, yeri geldiğinde merhametli kanatlarının altına alan, duygusal bir adam. severiz sevmeyiz, önemli değil. bu onun bu ülke futbolunun gelmiş geçmiş en büyük değeri olduğu gerçeğini değiştirmiyor. mancini bu adamın üzerine geldi.
iki sezon üst üste şampiyon olmuş bir takımı ligin ortasında devraldı. bu da üzerinde taraftar baskısı oluşturuyor. çünkü taraftar her zaman başarı bekler. söz konusu taraftar gs taraftarı olunca durum daha da vahim. zira adamın daha ilk maçında başlamıştı "imparator" tezahüratları. sanki 2004 yılında f.t. istifa tezahüratlarını yapan da başka tribündü. gs tribünü, ülkenin genelinde olduğu gibi hatta daha fazla, kellecidir, yeniçeri kafasındadır. istemezük der, baş kaldırır. kelle gidene kadar hayatı dar eder. bunlarla da boğuşmak zorunda kaldı.
bu adamın belli bir futbol felsefesi var. aldığı takım buna uymuyor. kadro ne kadar kağıt üstünde iyi gözükse de hocanın kafasındaki mentaliteye uymuyor, bu açık. kendi demeçlerinden de anlıyoruz ki bu adam yönetim tarafından sunulan "proje" ile burayı kabul etmiş, bu proje de uzun vadeli. "neden devre arası aldıklarını oynatmıyor" sorusunun cevabı bu işte. hepsi genç adamlar, hepsi uzun vadeli planların birer parçası. telles ise nokta transfer zaten.
gelelim aldığı takımın oyuncu profiline. teknik ve taktik bir yana, psikolojik bir yıpranmışlık söz konusu. bu yıpranmışlıkta en büyük sebep de önce f.t. sonra taraftar, sonra yönetim. geçen sezon kazanılan şampiyonluk birçok maçta çıkan sinir harpleri ile, ucundan kıyısından dönen maçlarla geldi. f.t. birçok kez ceza aldı, oyuncusu hocasının o halini görünce psikolojik harplere girdi. herkes bunu kaldıramaz. f.t. bu savaştan, kutuplaşmadan beslenen tipik bir siyasi kafa. ancak selçuk, burak vb adamlar bu sinir harplerinden yorgun çıktılar. sezon başında f.t. varken oynadığımız rezil oyun ve real madridden yenilen 6 gol de bu çöküşün sonuçlarındandı. kaldı ki ne olursa olsun bu adamlar hocalarını seviyorlardı. bir anda onun da gitmiş olması psiikolojilerini iyice çökertti. yerine gelen mancini ise f.t.'den çok çok farklı şeyler istiyordu. oyuncular artık patlama noktasına gelmişlerdi. 2 sezon boyunca f.t. disiplininden sonra mancini disiplini oyunculara rehavet de getirdi. buna rağmen şl gruplarından çıkmaları da başarıdır.
bu kadro 2 sezon şampiyon oldu ama kırıla döküle. o dökük halleri de mancininin elinde kaldı. yoksa hiçbir oyuncumuz o kadar kalitesiz değil. mancini de kalitesiz değil. sadece bir rehabilitasyon evresi lazım ama taraftar sağolsun buna asla ve asla izin vermiyor.
mancini herkes gibi hata yapan, içinde bulunduğu durumdan ötürü normalden daha fazla hata yapan bir adam. illa deşarj olmak için bu kadar absürd eleştiriler yapılacaksa bu eleştiriler "bence haksız da olsa" yönetime yapılmalı. f.t. zaten eleştiriden münezzeh tevbe haşa.
dediği gibi, bir proje için bu kulübe geldi. yönetim arkasında durursa ikinci bir jupp derwall olabilir bizim için. taraftar yine aynı zira, derwall zamanında da idmanı basıp oyuncu tartaklıyorlardı.
sonuç olarak şu an vasat bir tablo varsa bunda ilk sorumlu kendisi değil, hatta bundan sorumlu bile saymıyorum ben. oyuncuların sabote ettiğini de sanmıyorum. olan tek şey, şu anda rehabilitasyon evresinde hoş görülmesi gereken bir takım olduğu halde; iki yıldır temelsiz ve gelecek planlarından yoksun yaratılan başarı illüzyonu sebebiyle bu evrenin kısa sürede atlatılmasına izin vermeyen heyecanlı taraftarın "istemezük" çığlıkları atması.
yoksa burak yılmaza 90 dakika dayanan adama ben de içimden küfrediyorum.
