2690
ağzıyla kuş tutsa bazı ulemaları tatmin edemeyecek teknik direktör. ki o ulemaları galatasaray'ın başına getrisen muhtemelen takım küme düşmeye oynar. zira futbolla ilgili bildikleri tek şey "hücum oynasın galatasaray". 6 nisan 2014 galatasaray fenerbahçe maçı'ndan önce galatasaray futbol takımı'nın kaç maçtır gaip gelemediğini biliyor muydunuz acaba? ben söyleyeyim. tam 5 maç. evet yıldızlardan kurulan bu kadro tam 5 maçtır galip gelemiyordu. işin kötüsü, bu derbi maçında da galip gelemeseydi muhtemelen sene sonuna kadar daha da fazla bir çöküş yaşayıp muhtemelen 3'üncülüğü de tehlikeye atacaktı. öncelikle mancini saha içi ne kadar taktik verirse ya da anlatırsa anlatsın oyuncular psikolojik olarak 1-0'ı koruyayım düşüncesine girdi. zira haftalardır galip gelemediklerini ve direkt şampiyonlar ligi'ne gitme işinin bu maçta alınacak bir galibiyetten geçtiğini biliyorlardı. zaten maçın toplamına bakarsak sneijder'in müthiş bir organizasyonla gelen golü, sonra yine sneijder'i kontra atakta yakaladığı %100 pozisyon, drogba'nın direkten dönen topu, burak'ın ikinci yarıda kale dibinde kaçırdığı %100'lük pozisyon ve bilimum ceza sahasına ya da ceza yayı civarına kadar iyi paslarla gelinip orada yapılan yanlış tercihlerle harcanan en az 7-8 organizasyon daha. rakip fenerbahçe saydığım o yanlış tercihlerle harcanan organizasyonlara bile giremedi. birkaç cılız şut veya fantezi yerlerden fantezi gol vuruşu denemeleriyle yetinmek zorunda kaldılar.
eğer 1-0'ı yakalamışsan, rakibin 10 kişi kalmışsa ve barcelona-bayern münih kompaktlığında bir takım değilsen elinde 2 opsiyonun vardır. ilki, rasyonel davranıp, geride en az 3 adam bırakarak pas oyununu oynamak ve rakip geride yakalanırsa hızla rakip defans arkasına adam kaçırmak. ikincisi de playoff'de oynadığımız fenerbahçe maçı gibi ölümüne hücum yapıp rakibe atabildiğim kadar atayım düşüncesine girmek. peki ya atamazsan? ya iyi yapamadığın bir hücum sonrası geride eksik yakalanıp tıpkı stoch'tan yediğimiz gol gibi emenike'nin en tehlikeli olduğu ortamı yaratıp golü yersen ve daha da strese girersen? yani elindeki maçı verirsen? mancini rasyonel olanı yapmıştır. drogba biraz daha fit olsa veya burak gibi hayaletleri oynayan biri yerine kanatlarda bruma ya da hajrovic gibi topu iyi saklayan, çabuk ve defans arkasına sarkan bir adam olsa iş çok değişir, maç en az 3-4 olurdu. olmadı. tabi bunların olmamasında saydığım psikolojik ve kurgusal bozuklukların yanında emre belözoğlu atıldıktan sonra kuyt'ın orta üçlüye gelmesi ve rakibin takım olarak topun arkasına geçmesinin de rolü var. yani hiçbir şey ulemaların dediği şekilde olmuyor. maçı daha sakin kafayla ve yan faktörleri de hesaba katarak izlesek zaten çok başka bir futbol ülkesi olurduk.
eğer 1-0'ı yakalamışsan, rakibin 10 kişi kalmışsa ve barcelona-bayern münih kompaktlığında bir takım değilsen elinde 2 opsiyonun vardır. ilki, rasyonel davranıp, geride en az 3 adam bırakarak pas oyununu oynamak ve rakip geride yakalanırsa hızla rakip defans arkasına adam kaçırmak. ikincisi de playoff'de oynadığımız fenerbahçe maçı gibi ölümüne hücum yapıp rakibe atabildiğim kadar atayım düşüncesine girmek. peki ya atamazsan? ya iyi yapamadığın bir hücum sonrası geride eksik yakalanıp tıpkı stoch'tan yediğimiz gol gibi emenike'nin en tehlikeli olduğu ortamı yaratıp golü yersen ve daha da strese girersen? yani elindeki maçı verirsen? mancini rasyonel olanı yapmıştır. drogba biraz daha fit olsa veya burak gibi hayaletleri oynayan biri yerine kanatlarda bruma ya da hajrovic gibi topu iyi saklayan, çabuk ve defans arkasına sarkan bir adam olsa iş çok değişir, maç en az 3-4 olurdu. olmadı. tabi bunların olmamasında saydığım psikolojik ve kurgusal bozuklukların yanında emre belözoğlu atıldıktan sonra kuyt'ın orta üçlüye gelmesi ve rakibin takım olarak topun arkasına geçmesinin de rolü var. yani hiçbir şey ulemaların dediği şekilde olmuyor. maçı daha sakin kafayla ve yan faktörleri de hesaba katarak izlesek zaten çok başka bir futbol ülkesi olurduk.
