11
tam da haykırmak istediğim cümle.
biz diyoruz ki; abi takım yine çok kötü oynuyor, 2 pas yapamadık, koşmuyor bunlar, herkes kendi halinde takılıyor vs. sonra bize diyorlar ki skor taraftarı. halbuki ben bu cumleleri söylemeye mac basladıktan sonra daha 25. dakikada baslıyorum. neden? cunku takım o kadar kotu ki macın sonucu ne olursa olsun fikrim değişmeyecek. çünkü takım ruhsuz. çünkü takım üstündeki formanın ne oldugunu unutmus. çünkü takım hepimizi kanser ediyor.
bakın beyler bizim derdimiz puan kaybedelim de birilerine sallayalım değil. ben savaşan takımımı geri istiyorum. şuan sahada 2010 sezonu ruhu kol geziyor. o rezil sezondaki ruhla cıkıyoruz her maca. deplasmanlar kayıp, beraberlikler normalsenmiş, galibiyetlere sevinicek duruma gelmemize ramak kalmış. ve en kotusu ne biliyor musunuz? takım bu durumu değiştirmek için kılını kıpırdatmıyor. bizi kahreden de bu arkadaş.
ben kaybederken bağrıma basacagım takımımı geri istiyorum.
ben 22 nisan 2012 galatasaray fenerbahçe maçı'ndaki takımımı geri istiyorum.
ben 9 nisan 2013 galatasaray real madrid maçı'ndaki takımımı geri istiyorum.
ben yenilse de elense de bizlere helal olsun aslanlarım dedirten takımımı geri istiyorum.
eğer onlar sahada yürüyerek bitirecekse maçı, ozaman kimse bize laf edemez; topunu topa tutarım. buna da %100 hakkım vardır. bunun da skor taraftarlığıyla alakası yoktur. hatta aksini yapmak, olsun beyler nolcak biz skor taraftarı değiliz deyip şu haldeki oyunculara hiç ses cıkarmamak onların şu gaflet uykusuna dalmalarına izin vermek en hafif tabirle galatasaray'a ihanettir.
benim oyuncum 90. dakikada dahi koşacak, üstündeki armanın hakkını verecek. vermeli. vermek zorunda. çünkü burası galatasaray. onlar o emeği vermek zorunda. ve bakıldıgında o istek görülse bir tek çatlak ses cıkmaz şu tribünlerden emin olun.
yoksa şampiyonluk kimin umrunda.
biz diyoruz ki; abi takım yine çok kötü oynuyor, 2 pas yapamadık, koşmuyor bunlar, herkes kendi halinde takılıyor vs. sonra bize diyorlar ki skor taraftarı. halbuki ben bu cumleleri söylemeye mac basladıktan sonra daha 25. dakikada baslıyorum. neden? cunku takım o kadar kotu ki macın sonucu ne olursa olsun fikrim değişmeyecek. çünkü takım ruhsuz. çünkü takım üstündeki formanın ne oldugunu unutmus. çünkü takım hepimizi kanser ediyor.
bakın beyler bizim derdimiz puan kaybedelim de birilerine sallayalım değil. ben savaşan takımımı geri istiyorum. şuan sahada 2010 sezonu ruhu kol geziyor. o rezil sezondaki ruhla cıkıyoruz her maca. deplasmanlar kayıp, beraberlikler normalsenmiş, galibiyetlere sevinicek duruma gelmemize ramak kalmış. ve en kotusu ne biliyor musunuz? takım bu durumu değiştirmek için kılını kıpırdatmıyor. bizi kahreden de bu arkadaş.
ben kaybederken bağrıma basacagım takımımı geri istiyorum.
ben 22 nisan 2012 galatasaray fenerbahçe maçı'ndaki takımımı geri istiyorum.
ben 9 nisan 2013 galatasaray real madrid maçı'ndaki takımımı geri istiyorum.
ben yenilse de elense de bizlere helal olsun aslanlarım dedirten takımımı geri istiyorum.
eğer onlar sahada yürüyerek bitirecekse maçı, ozaman kimse bize laf edemez; topunu topa tutarım. buna da %100 hakkım vardır. bunun da skor taraftarlığıyla alakası yoktur. hatta aksini yapmak, olsun beyler nolcak biz skor taraftarı değiliz deyip şu haldeki oyunculara hiç ses cıkarmamak onların şu gaflet uykusuna dalmalarına izin vermek en hafif tabirle galatasaray'a ihanettir.
benim oyuncum 90. dakikada dahi koşacak, üstündeki armanın hakkını verecek. vermeli. vermek zorunda. çünkü burası galatasaray. onlar o emeği vermek zorunda. ve bakıldıgında o istek görülse bir tek çatlak ses cıkmaz şu tribünlerden emin olun.
yoksa şampiyonluk kimin umrunda.
