403
yaşım itibariyle nice zaferlere tanıklık ettim çok şükür. çocukluğumdan bugüne kadar nice maçta gol sevinçlerinde boğazlarım yırtılana kadar haykırdım, küçükken balkona çıkıp diğer mahallelilerle bağıra bağıra mahalleyi inlettim, gözyaşı döktüğüm maçlar oldu. ama senelerdir bir avrupa maçında bu denli sevindiğimi hatırlamıyorum. sanırım bu duruma sebep olan en büyük etken maçın oynandığı saatlerde iş yerinde olmam idi. hatta normal şartlarda işim gereği sürekli dışarıda olmama karşılık şansıma maçın oynandığı son dakikalarda ofisteydim ve arkadaşımın telefonundan bir şekilde gizli gizli izlemeye çalışıyorduk. internet bağlantısının kalitesinden midir ya da başka bir şey midir bilmem ama neticesinde doğru düzgün izleyemiyorduk maçı. en son toplantı odasına kaçıp maçın kalan dakikalarını izleme umuduyla beklerken bende kendi telefonumdan sporx üzerinden canlı skoru takip etmeye çalışıyordum. işte o anda dakikalar 85'i gösterdiğinde sporx'de skor 1-0 lehimize oldu. bir yandan da o sıralarda arkadaşın telefonunda yayın akmaya başladı. ama 1-2 dakika geriden geliyordu görüntü. lan lan lan diye heyecandan arkadaşın ceketini kolunu çekiştirirken drogba kafayla topu sneijder'e indirdi ve sneijder reisin altın vuruşuyla gol oldu. işte o an önce bir goooooooooooool diye bağırdığımı sonra da gol amuğa goyim goooool diye kendimi kaybettiğimi hatırlıyorum. ha sonrasında ne oldu. yan tarafta departman müdürümün olduğu aklıma geldi ve kendimi frenledim. çok şükür ki duymamış ki hiçbir şey olmamış gibi gittim masama oturdum. ama dediğim gibi bambaşka bir heyecan, bambaşka bir coşku oldu benim içinde.
inşallah nice zaferleri daha böyle göreceğiz ve birbirimizle paylaşacağız sözlük...
inşallah nice zaferleri daha böyle göreceğiz ve birbirimizle paylaşacağız sözlük...
