7
bir 24 şubat sabahıydı, annem ve babam doktora kontrole gitmişti. öğleden sonraydı sanırım bir telefon geldi kardeşin dünyaya geldi dediler. meğerse annem ve babam o sabah kontrole değil doğuma gitmiş ama benim çocuk aklım bunu çözememiş. neyse akşam saatleriydi sanırım babam geldi kardeşini görmek ister misin diye sordu ben de isterim deyince doğruca hastaneye gittik. hastane odasında annem yatarken anneannem hadi gel kardeşini görelim dedi. indik bebek odasına küçücük bir adamı kucağıma verdiler. o küçük adam uyuyordu yüzünü gözünü pek göremedim ama hayatımın en özel duygusu benliğimi kapladı. günler sonra bu küçük adam eve getirildi o sıralarda da bir fenerbahçe maçı vardı biz fenere çakmışız ben sevinçten evde koşup hoplayacağıma hemen galatasaray bayrağını kapıp bu küçük adamın üstüne örttüm bir şekilde o gece bu küçük adamı kutsamış oldum. günler geçti çok zor günlerimiz oldu, babamız öldü türlü sıkıntılar peşi sıra geldi ama bu adam hiç yıkılmadı. bu adam hiç pes etmedi hayata karşı. ve şimdi 19 yaşına giriyor. o kucağımda uyuyan küçük adam koskocaman bir adam oldu. o küçük adam benim kardeşim olmaktan çıktı arkadaşım, dostum yoldaşım oldu. o küçük adamın kardeşim olmasından o kadar çok gurur duyuyorum ki anlatamam. iyi ki doğdun lan iyi ki varsın nice mutlu yaşlara benim canım dostum, arkadaşım, kardeşim.
