didier drogba

bugüne kadar başlığına hiç bir şey yazmadım. hep bekledim. belki bir maçtan sonra düzelir, maç seçmeyi bırakır, drogba olduğunu hatırlar diye. ama artık yeter. ne bir mücadele var, ne de ruh. beyler drogba bu değil. herkes gibi ben de istiyorum gümbür gümbür alsın götürsün topu ilk geldiği zamanlarda yaptığı gibi ama olmuyor. belli ki kafasında galatasaray'ı bitirmiş. son 4-5 maçımızda takımımız kendisi yüzünden bir kişi eksik oynuyor. presi göstermelik pres, gol kaçırdığında verdiği tepkiler göstermelik tepki. ciddi bir oyuncu gol kaçırdıktan sonra dilini dışarıya çıkarıp sırıtmaz.

bugün maçı izlerken onun halini gördükçe ne yalan söyleyeyim çok sinirlendim. takım yenik durumda, hiç umrunda gibi görünmüyor. gerçi diğer futbolcularımızın da pek umrunda görünmüyordu ama, drogba daha ön plandaydı. maalesef varlığı takıma zarar veriyor. bugün maçtan çıkarken tugay'a yaptığı terbiyesizliğe hiç girmiyorum bile.

bence yapılması gereken en mantıklı hareket, kendisiyle mancini'nin ciddi ciddi oturup konuşması ve niyetini öğrenmeye çalışmasıdır. haftaya kazanmak zorunda olduğumuz beşiktaş maçımız var ve sonrasında şampiyonlar liginde chelsea'yle oynayacağız. artık kendisine bir çeki düzen vermeli. kendisiyle konuşulduktan sonra beşiktaş maçında da durumu devam ederse, chelsea maçında yedek soyunmalıdır. hatta işi uzatırsa londra'ya götürülmemelidir. bu da ona verilecek en büyük ceza olur.

biliyorum çoğu drogbaperest şimdi gelip ofsaytlayacak. ofsaytlayın önemli değil. ama bizim gelip bir maç kazandıracak değil, her maçta yüreğini ortaya koyacak ve aynı ciddiyetle oynayacak savaşçılara ihtiyacımız var. melo gibi, semih gibi ve hatta beğenmesek bile her maçta canını dişine takan sabri gibi. şu konuştuklarımdan sonra drogba çıkıp chelsea ve beşiktaş maçlarında harikalar yaratırsa da başımızın üstünde yeri var. ciddiyetini kaybetmeyen bir drogba'ya takımımızın her maçta ihtiyacı olduğu aşikar.

edit: yazım ve noktalama.