Kariyer Sonu2215
çok zor bir yazı olacak benim için, kaldı ki bir süredir pek yorum içeren entry de yazmadığım için kondisyonum düşük ve saçmalamaktan çekiniyorum ama sözlük ortamının samimiyetine güvenerek hakan şükür'e dair çok samimi bir görüş belirteceğim.
hakan şükür değil ülkenin en büyük golcüsü olmak, dünyanın sayılı forvetleri arasında gösterildiği zamanlarda bile bence öyle çok çok yüksek bir ego veya fiziksel karizma sahibi değildi ki aman aman bir yakışıklılığı da yoktu. takıma ağabeylik yapması, saha içindeki diyaloğu ve kaptanlık meziyetleri üst düzey olsa da hiçbir zaman astığım astık kestiğim kestik biri değildi. rakip kalelere her türlü golü atarken de atamazken de yüzünde hep pozitif, sevecen ve yumuşak bir ifade vardı, efendiydi yani. hiç de bebek yüzlü falan olmamasına rağmen hakikaten çok yumuşak bakışlı, tavrıyla insanın içini ısıtan biri bence kendisi, uyuz olmak, art niyet aramak çok zor. hakan şükür kaybettiğinde kızmaz, ağlardı. sevindiğinde ise ya her zamanki gibi mutlu olur, ya da yine ağlardı. hakan şükür hep bir şeyleri özlerdi. gol orucuna girip morali bozulurdu, sonra bu moral bozukluğu gol orucu süresini daha da uzatırdı. bazen de haklı ya da haksız mağduru oynardı. çok kart gören bir oyuncu da değildi, fiziği üst düzey olmasına karşın rakiple öyle it dalaşına falan girdiğini pek hatırlamıyorum, işini yapan, dürüst, düzgün bir futbolcuydu. sanki azim tam fakat hırs sıfır. mesela drogba hakan şükür'den daha güçlü olmasına karşın numara konusunda sabıkalı fakat hakan şükür gerçekten saf ve dürüst bir adamdı. espri yönü de çok büyüktü, komik ya da değil gerçekten iyi geyik yapardı.
katılır veya katılmazsınız fakat benim hakan şükür'ü bir futbolcu olarak hatırlama şeklim böyle lakin bazı zamanlar vardı ki krala bir haller gelirdi, yemin ederim gheorghi hagi'nin gazabından korktuğumdan daha çok korkardım. sessiz atın çiftesi pek olur hesabı kral bazen cidden "krallığını" hatırlar, ne şaban, ne de kazma, kimseye ağzını bile açtırmazdı. elbette her zaman gol atardı ama kralın bu ender öfkeli ve adeta futbol tanrısı halleri bana aşırı karizmatik ve korkunç gelirdi. keşke hep öyle olsaydı lan :(
misal hagi hep futbol tanrısı gibiydi, hakan da kağıt üstünde öyle fakat bu ruh halini çoğu zaman taşımayıp ideal aile babası gibi bir imajı olurdu. burak yılmaz bile şu haliyle ne biçim triplere giriyor vallahi hayret ediyorum.
ya of amına koyim bazen hakan şükür'ü çok özlüyorum lan :(
http://www.stargundem.com/resimler/80000/80482.jpg
hakan şükür değil ülkenin en büyük golcüsü olmak, dünyanın sayılı forvetleri arasında gösterildiği zamanlarda bile bence öyle çok çok yüksek bir ego veya fiziksel karizma sahibi değildi ki aman aman bir yakışıklılığı da yoktu. takıma ağabeylik yapması, saha içindeki diyaloğu ve kaptanlık meziyetleri üst düzey olsa da hiçbir zaman astığım astık kestiğim kestik biri değildi. rakip kalelere her türlü golü atarken de atamazken de yüzünde hep pozitif, sevecen ve yumuşak bir ifade vardı, efendiydi yani. hiç de bebek yüzlü falan olmamasına rağmen hakikaten çok yumuşak bakışlı, tavrıyla insanın içini ısıtan biri bence kendisi, uyuz olmak, art niyet aramak çok zor. hakan şükür kaybettiğinde kızmaz, ağlardı. sevindiğinde ise ya her zamanki gibi mutlu olur, ya da yine ağlardı. hakan şükür hep bir şeyleri özlerdi. gol orucuna girip morali bozulurdu, sonra bu moral bozukluğu gol orucu süresini daha da uzatırdı. bazen de haklı ya da haksız mağduru oynardı. çok kart gören bir oyuncu da değildi, fiziği üst düzey olmasına karşın rakiple öyle it dalaşına falan girdiğini pek hatırlamıyorum, işini yapan, dürüst, düzgün bir futbolcuydu. sanki azim tam fakat hırs sıfır. mesela drogba hakan şükür'den daha güçlü olmasına karşın numara konusunda sabıkalı fakat hakan şükür gerçekten saf ve dürüst bir adamdı. espri yönü de çok büyüktü, komik ya da değil gerçekten iyi geyik yapardı.
katılır veya katılmazsınız fakat benim hakan şükür'ü bir futbolcu olarak hatırlama şeklim böyle lakin bazı zamanlar vardı ki krala bir haller gelirdi, yemin ederim gheorghi hagi'nin gazabından korktuğumdan daha çok korkardım. sessiz atın çiftesi pek olur hesabı kral bazen cidden "krallığını" hatırlar, ne şaban, ne de kazma, kimseye ağzını bile açtırmazdı. elbette her zaman gol atardı ama kralın bu ender öfkeli ve adeta futbol tanrısı halleri bana aşırı karizmatik ve korkunç gelirdi. keşke hep öyle olsaydı lan :(
misal hagi hep futbol tanrısı gibiydi, hakan da kağıt üstünde öyle fakat bu ruh halini çoğu zaman taşımayıp ideal aile babası gibi bir imajı olurdu. burak yılmaz bile şu haliyle ne biçim triplere giriyor vallahi hayret ediyorum.
ya of amına koyim bazen hakan şükür'ü çok özlüyorum lan :(
http://www.stargundem.com/resimler/80000/80482.jpg
