3170
mutluyum. bu mutluluğun sebebi bazı insanlara saçma gelecektir. (şuan insanların düşüncelerini umursamayan tavrım ile bu parantez içi cümlesi çelişiyor olsa da aldırmayın)
bu aralar mutlu olmak için bir sebep bulamaz haldeydim. insanoğlunun elindeki ile yetinemediği zamanlardan biri işte. tam o anda galatasaray geldi, juventus’u yendi ve sanki içimden bir öküz kalktı da otlamaya gitti. ya da öküzü aslan yedi diyebiliriz. evet, evet aslan yesin. bu cümle daha çok hoşuma gitti.
bu hayatta sanırım tam hatırlamıyorum ama aldığım ilk karardır galatasaraylı olmak. bir veledin aldığı ilk karar hangi takımı tutacağı. bilinçli bir şey olduğunu düşünüyorum çünkü. başkasının baskısı olmadan, “ya ben galatasaraylı olacağım” demek.
rahmetli babam koyu fenerbahçeliydi. e adam oğlunun da aynı takımı tutmasını istemez mi? hem de nasıl ister. ama yok, adama bir velet olarak ilk itirazım da bu olacakmış demek ki. ilk itirazım “galatasaraylı olacağım” demek ve bu ayrıca ilk bilinçli seçimim. (türkiye’de bir çok ilki yaşatan bir takımın taraftarı olarak ilklerimi onunla yaşamam garip değil)
bugün baktığımda ne kadar doğru bir karar vermiş olduğumu görüyorum. (hemen aklıma gelmişken itiraf edeyim böyle yazıları hep başarılı olduğumuz dönemlerde, mutluluk içinde çıkıyor ama zaten takım kötü giderken de “lanet olsun içimdeki galatasaray sevgisine demişliğim yoktur) işte bu yüzden de aldığım kararların arkasında rahatlıkla durabiliyorum. ilk aldığı karar bu kadar başarılı çıkmış bir evren’nin diğer kararlarını sorgulaması mümkün değil.
bu arada: baba sana itiraz ettiğim için kusura bakma ama eminim mutlu olduğumu görmek seni mutlu ederdi.
uzun lafın kısası teşekkürler galatasaray.
bu aralar mutlu olmak için bir sebep bulamaz haldeydim. insanoğlunun elindeki ile yetinemediği zamanlardan biri işte. tam o anda galatasaray geldi, juventus’u yendi ve sanki içimden bir öküz kalktı da otlamaya gitti. ya da öküzü aslan yedi diyebiliriz. evet, evet aslan yesin. bu cümle daha çok hoşuma gitti.
bu hayatta sanırım tam hatırlamıyorum ama aldığım ilk karardır galatasaraylı olmak. bir veledin aldığı ilk karar hangi takımı tutacağı. bilinçli bir şey olduğunu düşünüyorum çünkü. başkasının baskısı olmadan, “ya ben galatasaraylı olacağım” demek.
rahmetli babam koyu fenerbahçeliydi. e adam oğlunun da aynı takımı tutmasını istemez mi? hem de nasıl ister. ama yok, adama bir velet olarak ilk itirazım da bu olacakmış demek ki. ilk itirazım “galatasaraylı olacağım” demek ve bu ayrıca ilk bilinçli seçimim. (türkiye’de bir çok ilki yaşatan bir takımın taraftarı olarak ilklerimi onunla yaşamam garip değil)
bugün baktığımda ne kadar doğru bir karar vermiş olduğumu görüyorum. (hemen aklıma gelmişken itiraf edeyim böyle yazıları hep başarılı olduğumuz dönemlerde, mutluluk içinde çıkıyor ama zaten takım kötü giderken de “lanet olsun içimdeki galatasaray sevgisine demişliğim yoktur) işte bu yüzden de aldığım kararların arkasında rahatlıkla durabiliyorum. ilk aldığı karar bu kadar başarılı çıkmış bir evren’nin diğer kararlarını sorgulaması mümkün değil.
bu arada: baba sana itiraz ettiğim için kusura bakma ama eminim mutlu olduğumu görmek seni mutlu ederdi.
uzun lafın kısası teşekkürler galatasaray.
