17
futbol takımlarında olduğu sanılan ama hiçbir zaman var olmamış hayal ürünü meret.
futbolda ruh denilen şey fizik kalitedir ve takımdaşlığın kombinasyonudur.
çok değil 2 sezon öncesine gitsek, 2011-2012 sezonundaki galatasaray'ı hatırlasak? sahada basmadık yer bırakmayan takımı hatırlasak? her maç rakibinden fazla koşan, her ikili mücadelede temas kuran ve kurmaktan korkmayan ve bunları kazanan bir takımdı galatasaray. tüm rakiplere sahaya dar ederdi.
çok değil, 6 sezon öncesine gidelim, 2007-2008 sezonuna. sezona kalli'yle giren galatasaray'ı hatırlayalım. fiziksel kalitesini hatırlayalım. lincoln bile kadrodışı kalana kadar çivi gibiydi. takım çok kuvvetliydi ama yeteneksizdi işte. kuvvet türkiye'de şampiyonluğu getirdi, avrupa'da leverkusen'den 5 yedirdi, yetmedi.
bi de gelelim 2013-2014 sezonuna. fenerbahçe daha dün, 30 kasım 2013 fb bjk maçında 65 dakika 10 kişi oynadığı maçta bizim her maç koştuğumuzdan fazla koştu. ha keza beşiktaş da. abazan fenerliler ikinci yarıda her ikili mücadeleyi kazandı, çok agresiflerdi. işin ilginç tarafı en az yarım saat daha koşup mücadele edecek güçleri vardı iki takımın da.
2013-2014 model galatasaray'ınsa son 20 dakikalarda çoğu futbolcusunun eli belinde geziyor, koşamıyorlar, ikili mücadele kazanamıyorlar. biz de bunu "ulan hoca gitti diye küstü bu yerliler, götleri kalktı şampiyonluklardan sonra" vs diye yorumluyoruz. yalan o işler yalan. güçsüzüz takım olarak, koşmaya dermanımız yok. işte bu yüzden de bize karşı tempoyu arttıran her takım rüzgarıyla başımızı döndürüyor. real madrid bunu 10 kişiyle yapabilecek fizik kalite ve yeteneğe sahip, kopenhag içeride seyircisiyle ilk yarıda bunu başarabildi. sonuçlar hatırımızda.
geçen sezonki fenerbahçe'yle bu sezonki fenerbahçe'nin en büyük farkı fizik gücü. bruno alves, alper ve emenike iyi oyuncular tamam da, sahada kendilerini bu kadar güçlü hissetmeseler bu kadar etkili olamazlardı. işin kötüsü tek kulvarda devam eden fenerbahçe bu sezon fiziksel olarka hiçbir zaman yıpranmayıp 2011-2012 galatasaray'ı gibi hep diri çıkacak maçlara. her maçı da fizik kaliteleriyle kazanmaya adaylar.
galatasaray'ın fizik kalitesini devre arasında arttırması mümkün mü bilmiyorum ama geçen seneki melo'dan yola çıkıp tüme varmak zor değil. devre arası en azından 80'e kadar dayanacak seviyeye çıksak ve takım defansif olarak oturursa hala şampiyon olabiliriz ama hala zor.
futbolda ruh denilen şey fizik kalitedir ve takımdaşlığın kombinasyonudur.
çok değil 2 sezon öncesine gitsek, 2011-2012 sezonundaki galatasaray'ı hatırlasak? sahada basmadık yer bırakmayan takımı hatırlasak? her maç rakibinden fazla koşan, her ikili mücadelede temas kuran ve kurmaktan korkmayan ve bunları kazanan bir takımdı galatasaray. tüm rakiplere sahaya dar ederdi.
çok değil, 6 sezon öncesine gidelim, 2007-2008 sezonuna. sezona kalli'yle giren galatasaray'ı hatırlayalım. fiziksel kalitesini hatırlayalım. lincoln bile kadrodışı kalana kadar çivi gibiydi. takım çok kuvvetliydi ama yeteneksizdi işte. kuvvet türkiye'de şampiyonluğu getirdi, avrupa'da leverkusen'den 5 yedirdi, yetmedi.
bi de gelelim 2013-2014 sezonuna. fenerbahçe daha dün, 30 kasım 2013 fb bjk maçında 65 dakika 10 kişi oynadığı maçta bizim her maç koştuğumuzdan fazla koştu. ha keza beşiktaş da. abazan fenerliler ikinci yarıda her ikili mücadeleyi kazandı, çok agresiflerdi. işin ilginç tarafı en az yarım saat daha koşup mücadele edecek güçleri vardı iki takımın da.
2013-2014 model galatasaray'ınsa son 20 dakikalarda çoğu futbolcusunun eli belinde geziyor, koşamıyorlar, ikili mücadele kazanamıyorlar. biz de bunu "ulan hoca gitti diye küstü bu yerliler, götleri kalktı şampiyonluklardan sonra" vs diye yorumluyoruz. yalan o işler yalan. güçsüzüz takım olarak, koşmaya dermanımız yok. işte bu yüzden de bize karşı tempoyu arttıran her takım rüzgarıyla başımızı döndürüyor. real madrid bunu 10 kişiyle yapabilecek fizik kalite ve yeteneğe sahip, kopenhag içeride seyircisiyle ilk yarıda bunu başarabildi. sonuçlar hatırımızda.
geçen sezonki fenerbahçe'yle bu sezonki fenerbahçe'nin en büyük farkı fizik gücü. bruno alves, alper ve emenike iyi oyuncular tamam da, sahada kendilerini bu kadar güçlü hissetmeseler bu kadar etkili olamazlardı. işin kötüsü tek kulvarda devam eden fenerbahçe bu sezon fiziksel olarka hiçbir zaman yıpranmayıp 2011-2012 galatasaray'ı gibi hep diri çıkacak maçlara. her maçı da fizik kaliteleriyle kazanmaya adaylar.
galatasaray'ın fizik kalitesini devre arasında arttırması mümkün mü bilmiyorum ama geçen seneki melo'dan yola çıkıp tüme varmak zor değil. devre arası en azından 80'e kadar dayanacak seviyeye çıksak ve takım defansif olarak oturursa hala şampiyon olabiliriz ama hala zor.
