11
aşağı tükürsem sakal yukarı tükürsem bıyık uygulaması.
çocukluğumda babam beni meşale'ye götürürdü, ben orda patates yiyip kola içerken herkes şarkılar söyler, birbirlerine şerefe yapıp bira ve rakı bardaklarını havaya kaldırırlardı. bir ağızdan başlayan tezahüratlar bir kaç saniye içerisinde hep bir ağızdan söylenirdi. maçlara böyle hazırlanır, herkes herkese kardeşi gibi bakar, kol kola şarkılarla sami yen'e gidilirdi.*
allah'ıma şükürler olsun ki babamdan gördüğüm, onunla birlikte tattığım bu atmosferi, son 1 yıldır cuma maçları dışında her maç öncesi nevizadede tadıyorum. en az 3 arkadaş olmak üzere maçtan 3 4 saat önce buluşup genelde bir büyük içiyoruz. maça doğru yol aldığımız sırada da bir kaç bira götürüyoruz. artık bir ritüel halini alan bu buluşmayı hep aynı mekanda yapıyor ve neredeyse orda bulunup o atmosferi koklamaktan ve orda taraftarla iç içeyken içmekten ötürü tarifi gerçekten mümkün olmayan bir haz duyuyoruz. hatta, bana kızanlar, vay arkadaş diyenler olacaktır ancak bazen nevizadede rakı masasında aldığım keyfi maçlardan alamadığım bile oluyor. öyle güzel, öyle büyülü bir ortam işte orası. orda, ağzımızda yalnızca oynadığımız ya da oynayacağımız futbol, galatasaray ve tezahüratlar.
ama bir de tabii ki derenin öbür tarafı; futboldan daha başka beklentiler içinde maça hazırlanan, takıma destek olayım derken abartıp köstek olan, şiddete meyilli kesim var. işte bu kesimden insanların da alkol alması demek resmen patlamaya hazır bir bombanın fitilini ateşlemek demek.
işte bu yüzden bu kontrolle ilgili ne desem bilemiyorum, ister istemez objektif yaklaşamıyorum. içimden geçeni söyleyeyim hiç mi hiç bir zaman uygulansın istemiyorum.
çocukluğumda babam beni meşale'ye götürürdü, ben orda patates yiyip kola içerken herkes şarkılar söyler, birbirlerine şerefe yapıp bira ve rakı bardaklarını havaya kaldırırlardı. bir ağızdan başlayan tezahüratlar bir kaç saniye içerisinde hep bir ağızdan söylenirdi. maçlara böyle hazırlanır, herkes herkese kardeşi gibi bakar, kol kola şarkılarla sami yen'e gidilirdi.*
allah'ıma şükürler olsun ki babamdan gördüğüm, onunla birlikte tattığım bu atmosferi, son 1 yıldır cuma maçları dışında her maç öncesi nevizadede tadıyorum. en az 3 arkadaş olmak üzere maçtan 3 4 saat önce buluşup genelde bir büyük içiyoruz. maça doğru yol aldığımız sırada da bir kaç bira götürüyoruz. artık bir ritüel halini alan bu buluşmayı hep aynı mekanda yapıyor ve neredeyse orda bulunup o atmosferi koklamaktan ve orda taraftarla iç içeyken içmekten ötürü tarifi gerçekten mümkün olmayan bir haz duyuyoruz. hatta, bana kızanlar, vay arkadaş diyenler olacaktır ancak bazen nevizadede rakı masasında aldığım keyfi maçlardan alamadığım bile oluyor. öyle güzel, öyle büyülü bir ortam işte orası. orda, ağzımızda yalnızca oynadığımız ya da oynayacağımız futbol, galatasaray ve tezahüratlar.
ama bir de tabii ki derenin öbür tarafı; futboldan daha başka beklentiler içinde maça hazırlanan, takıma destek olayım derken abartıp köstek olan, şiddete meyilli kesim var. işte bu kesimden insanların da alkol alması demek resmen patlamaya hazır bir bombanın fitilini ateşlemek demek.
işte bu yüzden bu kontrolle ilgili ne desem bilemiyorum, ister istemez objektif yaklaşamıyorum. içimden geçeni söyleyeyim hiç mi hiç bir zaman uygulansın istemiyorum.
