88
gerçekten çıkıp aslan gibi top oynayıp puan ya da puanlar alacağımıza tüm kalbimle inandığım maç. şimdi bazı arkadaşlar çok arabeske kaçıyorsun diyebilir. herkesi heryerde yeneriz havalarından hoşlanmayan, mancini'nin politik olduğuna inanmak istediğim real madrid rakibimiz değil tarzı açıklamalarını realistlik olarak görenler var biliyorum. ama ben galatasaray'ı imkansızları başardığı için seviyorum. herkesin umudunu kaybettiği yerde daha çok asıldığı için seviyorum. en basitinden 93'te manchester'a giderken ya da ne biliyim 3-0'ın rövanşında neuchatel'e 5 atıcaz derken realist olmadı galatasaray. mantığı, hesabı kitabı siktir edip ölümüne inandığı için yazdı tarihi. biz teknik taktikle, realizmle, analitik düşünmekle falan başarılı olacak takım değiliz. baba gündüz'ün dediği gibi his takımıyız. inanınca başaran takımız. imkansızı kovalayan takımız. bizden 10 kat güçlü rakibe meydan okuyan, gözünün içine bakan takımız. ben bu yüzden galatasaray'lıyım. o yüzden isterse orta sahada barış özbek mustafa sarp inamoto'yla çıkalım ister sağ bekte cihan sol bekte orhan akla farketmez benim için. ben hayatım boyunca her maçı kazanacağımza inandım. evet madrid'i madrid'de yeneceğimize de inanıyorum. ben her zaman galatasaray'a inanacağım. galatasaray bu maçları çok oynadı. batı avrupanın kendini beğenmişliğine çok siktir çekti. yine çekecek.
