110
her hatırlandığında insanı duygulandıran ve göğsünü kabartan galatasaray maçlarından. tatile gitmek için bavulları toplayıp maçın bitmesini bekliyorduk. daha doğrusu babam beni kırmamak için maçı izliyordu fakat real madrid'in penaltısından sonra durum 1-1 oldu. babam yola çıkmak için daha fazla dayanamadı ve sonraki bölümleri radyodan dinlemek zorunda kalmıştım. süper mario jardel'in golü sonrası arabada deliler gibi bağırıp göz yaşları içinde kalıp sabaha kadar uyuyamamıştım. son hatırladığım şey ise 'vay be süper kupayı da kazandık' diye söylenirken gecenin karanlığında yolu izlemek olmuştu.
