sözlük ağlama duvarı

malum ayriliktan tahmini 1 ay gibi bir sure gecti sozluk. iyi sartladim kendimi. su an karsima gelse soracagim sorular, soyleyecegim seyler bir bir aklimda. guven bir defa sarsilirsa zil zurna asik ol yinede gidemiyorsun bile bile. bir kere kirildi mi sevgilinin guveni bir daha toparlamasi cok zor oluyormus. ne kadar bir yanim hala huzursuz olsada artik olmamasi gerektigini biliyorum. cok seye alistirdim kendimi ama yinede her oturdugum yerde ya sagdan soldan cikarsa diye bakmadan edemiyorum. kampuse gittigim zaman icim kipir kipir oluyor. bir yandan heyecanlanirken bir yandan degmez oglum diyorum kendi kendime.

bir yere kadar getirdim kafamda bu iliskiyi. artik resimler, mektuplar, hatiralara baktigimda bana koymuyor. ancak suna emin olamiyorum sozluk.

bir gun cikip gelecegini, iki kelam konusma ve icimdekileri soyleme firsatini elde edecegimi biliyorum. kucukte olsa bir ihtimal bu.

soylesene sozluk, ben icimdeki adami oldurmeli miyim yoksa yasatmali mi?