1305
17 kasım 2012'den bu yana sadece 7 haftasonu çalışmadım.
22 mayıs 2013'ten 01 eylül 2013'e dek hiçbir gece 5 saatten fazla uyumadan çalıştım. eylül başında 3 günlük tatil yaptım, tatilin bir kısmında çalıştım.
2 ekim'den beri her gün saat 18:00'dan sonra mesaiye kaldım. hala kalıyorum. 9 günlük bayramın ilk günü hariç her gün çalıştım, hala çalışıyorum. işe gireli 370 gün oldu ve bunların 70 günü iş yerinde yatacak kadar kaldım. bu gece de iş yerinde yatacağım. gece 1'de çıkınca iş yerinden eve gitmem bir buçuk saat alıyor. şu anda 600 kişi ile ilgilenmek zorundayım. 31 ekim'de bitecek ve ardından 8 kasım'da antalya'ya gidip 17 kasım'a 200 kişi ile ilgilenmek zorundayım. oradan da dönünce 22 kasım'da 150 kişi ile uçak bileti, otel vs. ilgilenip onların kongresini düzenlemeliyim. o da bitince 31 aralık'ta 3000 kişilik bir iş var.
ocak sonuna dek nefes bile alacak vaktim yok, ama evlenmem de yakın. en azından yakın bir zamanda kız istemeye gideceğiz. oğlunuz ne iş yapıyor derlerse ''eşek'' dedirtcem babama. bu arada babamla da günlerdir konuşmuyorum, müsait bir zamanda özür dileyip barışmam lazım. ama müsait zaman yok.
çok mu para kazanıyorsun derseniz ıı-ııh. standartın çok az üstünde. bir prim gazına geldik, verilecek mi o da meçhul.
kısacası, evlenmek istiyorum. kızı alıp bir evlilik planı, programı yapayım desem telefonda konuşmaya bile halim yok. 16-17-18 yaşlarındaki dostlarıma bir tavsiyem var;
hayatınızın en özgür ve en hafızada kalacak yaşları muhtemelen 24-30 yaşları arası olacak, 24'e gelene kadar mutlaka birikim, ya da iş tecrübesi yaşayın. büyük dua edeceksiniz.
hayata geç atılırsanız, hayallerinizin peşinde değil de çalışmak için bir iş seçerseniz bu abiniz* gibi ağlama duvarı diplerinde sürtersiniz.
hayatımdan gerçek manada nefret ediyorum, aksi gibi bunu gidip dostlarıma anlatacak zamanım da yok, anca ağlama duvarı altında mailinge ara vermişken 5 dk. sızlanabiliyoruz. *
22 mayıs 2013'ten 01 eylül 2013'e dek hiçbir gece 5 saatten fazla uyumadan çalıştım. eylül başında 3 günlük tatil yaptım, tatilin bir kısmında çalıştım.
2 ekim'den beri her gün saat 18:00'dan sonra mesaiye kaldım. hala kalıyorum. 9 günlük bayramın ilk günü hariç her gün çalıştım, hala çalışıyorum. işe gireli 370 gün oldu ve bunların 70 günü iş yerinde yatacak kadar kaldım. bu gece de iş yerinde yatacağım. gece 1'de çıkınca iş yerinden eve gitmem bir buçuk saat alıyor. şu anda 600 kişi ile ilgilenmek zorundayım. 31 ekim'de bitecek ve ardından 8 kasım'da antalya'ya gidip 17 kasım'a 200 kişi ile ilgilenmek zorundayım. oradan da dönünce 22 kasım'da 150 kişi ile uçak bileti, otel vs. ilgilenip onların kongresini düzenlemeliyim. o da bitince 31 aralık'ta 3000 kişilik bir iş var.
ocak sonuna dek nefes bile alacak vaktim yok, ama evlenmem de yakın. en azından yakın bir zamanda kız istemeye gideceğiz. oğlunuz ne iş yapıyor derlerse ''eşek'' dedirtcem babama. bu arada babamla da günlerdir konuşmuyorum, müsait bir zamanda özür dileyip barışmam lazım. ama müsait zaman yok.
çok mu para kazanıyorsun derseniz ıı-ııh. standartın çok az üstünde. bir prim gazına geldik, verilecek mi o da meçhul.
kısacası, evlenmek istiyorum. kızı alıp bir evlilik planı, programı yapayım desem telefonda konuşmaya bile halim yok. 16-17-18 yaşlarındaki dostlarıma bir tavsiyem var;
hayatınızın en özgür ve en hafızada kalacak yaşları muhtemelen 24-30 yaşları arası olacak, 24'e gelene kadar mutlaka birikim, ya da iş tecrübesi yaşayın. büyük dua edeceksiniz.
hayata geç atılırsanız, hayallerinizin peşinde değil de çalışmak için bir iş seçerseniz bu abiniz* gibi ağlama duvarı diplerinde sürtersiniz.
hayatımdan gerçek manada nefret ediyorum, aksi gibi bunu gidip dostlarıma anlatacak zamanım da yok, anca ağlama duvarı altında mailinge ara vermişken 5 dk. sızlanabiliyoruz. *
