3987
2013-2014 sezonunda gerçekleşmesi muhtemel bir başarısızlığı sezmiş ve buna müdahale etmiştir. başkanlığı boyunca gelen 2 şampiyonluk, 2 süper kupa ve şampiyonlar liginde çeyrek finalist olmanın getirdiği kredinin tamamını tüketmeyi göze almıştır. hedefi galatasaray markasını büyütmektir, bu süreçte kendi isminin küçülmesi veya büyümesi de umurunda değildir. göze batan soyunma odası konuşmaları takım bütünlüğünün bozulmaması adına geçici olup, kısa bir süre içinde her şey yoluna girdiğinde sonlanacaktır.
yukarıda yazılanları anlayamayıp "ofsaytı koy geç amuğoyim" diyecekler için de söyleyeceklerim var. siz hiçbir şeyi anlamayın, ama şunu anlayın ki ya ünal aysal'ın egoyla uzaktan yakından alakası yoktur, ya da sizin "ego"nun sözlük anlamını yeniden gözden geçirmeniz gerekir. tek başına sıfırdan şirket kurup, bu şirketi kurumsal bir yapıya büründürecek kadar egolarından arınmış bir adamdan bahsediyorsunuz çünkü. yani düşünün. yaratmak için yıllarınızı harcadığınız şirketi farklı yöneticilere açıyorsunuz. hani şu osmanlı padişahlarının uğruna sayısız kardeşini, oğlunu, babasını katlettirdiği "irade" var ya, siz o iradeyi kendi kanınızdan bile olmayan profesyonellerle paylaşıyorsunuz. böylece büyük acılar çekerek, özveriyle çalışarak kazandığınız her kuruşun ardından biraz daha kabaran egonuzu, size tanrı'nın oğluymuşsunuz gibi hissettirmeye başladığı bir zamanda kendi elinizle öldürüyorsunuz. sonuç da şu oluyor. allah yürü ya kulum diyor. aldığınız kurumsallık riski sizi milyon dolarlık adam mertebesinden, milyar dolarlık adam mertebesine yükseltiyor. hem de haftada birkaç sembolik toplantıya katılmaktan başka bir işe girişmeden.
ünal aysal ve ego mu? bir zamanlar belki.
yukarıda yazılanları anlayamayıp "ofsaytı koy geç amuğoyim" diyecekler için de söyleyeceklerim var. siz hiçbir şeyi anlamayın, ama şunu anlayın ki ya ünal aysal'ın egoyla uzaktan yakından alakası yoktur, ya da sizin "ego"nun sözlük anlamını yeniden gözden geçirmeniz gerekir. tek başına sıfırdan şirket kurup, bu şirketi kurumsal bir yapıya büründürecek kadar egolarından arınmış bir adamdan bahsediyorsunuz çünkü. yani düşünün. yaratmak için yıllarınızı harcadığınız şirketi farklı yöneticilere açıyorsunuz. hani şu osmanlı padişahlarının uğruna sayısız kardeşini, oğlunu, babasını katlettirdiği "irade" var ya, siz o iradeyi kendi kanınızdan bile olmayan profesyonellerle paylaşıyorsunuz. böylece büyük acılar çekerek, özveriyle çalışarak kazandığınız her kuruşun ardından biraz daha kabaran egonuzu, size tanrı'nın oğluymuşsunuz gibi hissettirmeye başladığı bir zamanda kendi elinizle öldürüyorsunuz. sonuç da şu oluyor. allah yürü ya kulum diyor. aldığınız kurumsallık riski sizi milyon dolarlık adam mertebesinden, milyar dolarlık adam mertebesine yükseltiyor. hem de haftada birkaç sembolik toplantıya katılmaktan başka bir işe girişmeden.
ünal aysal ve ego mu? bir zamanlar belki.
