3666
ünal aysal kimmiş, gelip geçiciymiş… yok canım! aysal olmasa bugün selçuk fenerbahçe’nin kaptanıydı, yeter ki aziz yıldırım’ın gönlü kırılmasın. bırak sneijder’i drogba’yı, eboue’yle melo’nun hayalini dahi kuramazdık. avrupa ligi’nde gruptan çıkmaya uğraşıyor olurduk. stadımızı ipne çarşıyla paylaşıyor olurduk. bugün her fırsatta bel altından vuran basın mensupları da galatasaray ne ahlaklı takım diye bizi yüceltiyor olurdu. her derbiden sonra başkanımızı, aziz yıldırımı’ı tebrik ediyorken izliyor olurduk. özhan canaydın centilmenliğini isteyenler bir gitsin allah aşkına, futbol öyle bir şey değil. özellikle türkiye’de hiç öyle değil. onca krize, sinsi provokatörlere rağmen bu takım anca bu yönetimle 2 yıl şampiyon olurdu. ünal aysal gelir gider, ama galatasaray da kümeye düşer. sportif başarıyı birinci planda tutan bir başkanı daha da bulamayız. borçlarımız azalıyor ne güzel diye seviniriz ancak.
hepsini geçin, hiç mi garip gelmiyor size fatih terim’in galatasaray’dan gerisi teferruattır derken 2 yıllık sözleşme teklifini kişisel namus meselesi haline döndürmesi? tüpçüyle el sıkışırken yapıyor bunu yani? kimseyi memnun etmek için imza atmam diyorken, binlerce galatasaraylı ‘kimsenin’ durumunu hiçe sayıyor. beni de terim düşmanı ilan edeceksiniz ama milli takımın başına geçtiğinde 2 hafta kendime gelemedim. babamdan farksız gördüğüm adamı, o alçaklarla paylaşma düşüncesine bir çoğunuz kadar çabuk ısınamadım. maçları izlemek dahi gelmedi içimden. bugün hissetiğiniz acının çok daha fazlasını o gün hissetti ben ve benim gibi düşünenler. ama yeter, bir kere de şu dilimizden düşüremediğimiz galatasaraylılık kazansın değil mi? ne gerek var kimseye yapmadığın kaprisi galatasaray yönetimine yapmaya?
hepsini geçin, hiç mi garip gelmiyor size fatih terim’in galatasaray’dan gerisi teferruattır derken 2 yıllık sözleşme teklifini kişisel namus meselesi haline döndürmesi? tüpçüyle el sıkışırken yapıyor bunu yani? kimseyi memnun etmek için imza atmam diyorken, binlerce galatasaraylı ‘kimsenin’ durumunu hiçe sayıyor. beni de terim düşmanı ilan edeceksiniz ama milli takımın başına geçtiğinde 2 hafta kendime gelemedim. babamdan farksız gördüğüm adamı, o alçaklarla paylaşma düşüncesine bir çoğunuz kadar çabuk ısınamadım. maçları izlemek dahi gelmedi içimden. bugün hissetiğiniz acının çok daha fazlasını o gün hissetti ben ve benim gibi düşünenler. ama yeter, bir kere de şu dilimizden düşüremediğimiz galatasaraylılık kazansın değil mi? ne gerek var kimseye yapmadığın kaprisi galatasaray yönetimine yapmaya?
