2877
ekşi sözlükyazarlarından vin rouge'den bir alıntı:
bir erkeğe tutku ve sadakatle sevmenin nasıl bir şey olduğunu öğrettiğini düşündüğüm takım.
kardeşim ilkokula giderken ona aldığım gsli terliği giymeyi reddetmişti " üzerinde gs ambleminin olduğu bir şeye basmam ben! " demişti. sonra odasını sarı kırmızıya boyatma kararı almış, kırmızı değil de pembeye yakın bir renk olduğunda ise saatlerce ağlayıp odasına girmeyi reddetmişti. 6-0 yenildiğimizde bir hafta okula gitmeyi reddetmişti. odasının her yeri dağınıklıktan yürünmez haldeyken her gün yeniden düzenlediği, derli toplu durduğu tek köşe gs'ye dair şeylerin olduğu köşeydi. sonra büyüyüp kocaman adam oldu, başka bir şehirde lisede okurken alınan her yenilginin ardından yurdun en ıssız köşesine çekilip beni aradı sesinin titrediğine aldırmadan, ağladığına aldırmadan. sevmeyi gs ile öğrendi, sevdiğinin hatalarına katlanmayı da, ağlamayı da...
sonra babam... emekli oldu, hala her hafta artık iyice büyüyen göbeğine yapışan parçalı formasını giyer bağıra çağıra izler maçını. her maçtan sonra da kısılır sesi. aldırmaz ama hiç. gençliğinde gittiği ilk maçı anlatır sık sık, alınan kupaları, şampiyonlukları bir de. ne zaman bir akrabanın çocuğu olursa babam gider en küçük gs formasını alıp hediye eder. bir sürü çocuğu da formayla kandırıp gsli yapmışlığı da vardır.
ve sonra sevgilim... hiçbir şeyi takmaz ya da en azından öyle görünür tek bir konu hariç o da gs... sevincini de üzüntüsünü de saklamadan, saklamaya gerek duymadan sever, destekler takımını. onca şey yaşadık beraber ama gözlerinin dolduğunu da sesinin üzüntüden titrediğini de yalnızca konu gs olduğunda gördüm. gururu gördüm gözlerinde formasındaki amblemi öperken, küçük bir çocuğu gördüm yüzünde takımının mağlubiyetine üzülürken, sabırsızlığı gördüm hergün internet kamerasından yeni stadı izlerken, onuru gördüm onda küçük bir çocukken gazlı kalemle formasına nasıl hagi yazdığını anlatırken ve sonra hüznü gördüm bugün büyük mabede veda etmeye hazırlanırken...
galatasaray'a, bu büyük kulübe defalarca teşekkür etmek istiyorum ben. galibiyetler, kupalar, şampiyonluklar için... her şey için ama en çok da hayatımdaki en önemli üç erkeğe, babama, kardeşime ve sevgilime tutku ve sadakatle sevmek nasıl bir şey öğrettiği için...
http://antik.eksisozluk.com/show.asp?id=21591421
bir erkeğe tutku ve sadakatle sevmenin nasıl bir şey olduğunu öğrettiğini düşündüğüm takım.
kardeşim ilkokula giderken ona aldığım gsli terliği giymeyi reddetmişti " üzerinde gs ambleminin olduğu bir şeye basmam ben! " demişti. sonra odasını sarı kırmızıya boyatma kararı almış, kırmızı değil de pembeye yakın bir renk olduğunda ise saatlerce ağlayıp odasına girmeyi reddetmişti. 6-0 yenildiğimizde bir hafta okula gitmeyi reddetmişti. odasının her yeri dağınıklıktan yürünmez haldeyken her gün yeniden düzenlediği, derli toplu durduğu tek köşe gs'ye dair şeylerin olduğu köşeydi. sonra büyüyüp kocaman adam oldu, başka bir şehirde lisede okurken alınan her yenilginin ardından yurdun en ıssız köşesine çekilip beni aradı sesinin titrediğine aldırmadan, ağladığına aldırmadan. sevmeyi gs ile öğrendi, sevdiğinin hatalarına katlanmayı da, ağlamayı da...
sonra babam... emekli oldu, hala her hafta artık iyice büyüyen göbeğine yapışan parçalı formasını giyer bağıra çağıra izler maçını. her maçtan sonra da kısılır sesi. aldırmaz ama hiç. gençliğinde gittiği ilk maçı anlatır sık sık, alınan kupaları, şampiyonlukları bir de. ne zaman bir akrabanın çocuğu olursa babam gider en küçük gs formasını alıp hediye eder. bir sürü çocuğu da formayla kandırıp gsli yapmışlığı da vardır.
ve sonra sevgilim... hiçbir şeyi takmaz ya da en azından öyle görünür tek bir konu hariç o da gs... sevincini de üzüntüsünü de saklamadan, saklamaya gerek duymadan sever, destekler takımını. onca şey yaşadık beraber ama gözlerinin dolduğunu da sesinin üzüntüden titrediğini de yalnızca konu gs olduğunda gördüm. gururu gördüm gözlerinde formasındaki amblemi öperken, küçük bir çocuğu gördüm yüzünde takımının mağlubiyetine üzülürken, sabırsızlığı gördüm hergün internet kamerasından yeni stadı izlerken, onuru gördüm onda küçük bir çocukken gazlı kalemle formasına nasıl hagi yazdığını anlatırken ve sonra hüznü gördüm bugün büyük mabede veda etmeye hazırlanırken...
galatasaray'a, bu büyük kulübe defalarca teşekkür etmek istiyorum ben. galibiyetler, kupalar, şampiyonluklar için... her şey için ama en çok da hayatımdaki en önemli üç erkeğe, babama, kardeşime ve sevgilime tutku ve sadakatle sevmek nasıl bir şey öğrettiği için...
http://antik.eksisozluk.com/show.asp?id=21591421
