sözlük ağlama duvarı

öyle boktan bir süreçten geçiyorum ki güçlü mü olmam gerekiyor, yoksa gerçekten ne hissediyorsam onları mı yaşamalıyım bilmiyorum. 1 haftadır uyuyamıyorum, düşünmekten. doluya koyuyorum almıyor, boşa koyuyorum dolmuyor, öyle sikindirik bir hal içindeyim. bir kadeh ile başlayacak rakı faslı nasıl bitecek hiç bilmiyorum, en güzeli de bu galiba. uğruna içilecek iki laf edilecek o kadar çok şey var ki. işin acı tarafı da bunları kendi kendime yapacak olmam.

yanımızda olmayanlara, olamayanlara diye başlayıp,
gidecek bir yeri olmayıp içine yerleşenlere,
sırf içinde adı geçecek diye yerli yersiz kurduğumuz cümlelere,
gökyüzüne anlamlı bakmamıza sebep olan gözlerine,
durarak varabildiğimiz, kalarak ulaşabildiğimiz sevgilere,
söylenmemiş, anlatılmamış, söylenememiş olanlara,
beklenenin artık gelmeyeceğini, özlenenin ise çoktan gittiğini bilenlere,
o, "keşke olmasaydı" diyemeyen, diyemeyecek olanlara,
sevmenin edilgen bir duygu değil de bir eylem olduğunu bilenlere,
bir şeyin "içinde olmanın" bir şeye "kapılmak" olmadığını bilenlere,
dinlemekten sıkılmadığımız, eskitemediğimiz şarkılara,
özlemenin, insanların kendilerine eziyet emek için keşfettikleri bir duygu olduğunu bilenlere,
ömrü, o'na karşı boş bulunmakla geçenlere,
gökyüzünde bir bulutu olmayanlara,
hayatın büyüklüğü ve acımasız gerçekliği karşısında tek başına durabilenlere,
kendi yalnızlığını yine kendisiyle paylaşanlara,

herkese, her şeye içelim.