3646
ben daha ufacık bir çocuktum, bizim evde amcam ve abim koyu galatasaraylı olarak maçları izlemek ister, ben de rüşvet karşılığında ağlamak suretiyle annemden kumandayı alıp maçın izlenmesine vesile olurdum. o günlerden geliyor galatasaray tutkum. lakin o günlerden aklımda çok net kalan iki olay var: birincisi uefa finalinde hagi'nin kırmızı kartı, ikincisi 2-0'dan 3-2 ye gelen real madrid maçı.
ikincisini bir kenara bırakalım şimdilik, ilkine odaklanalım. daha çocuğum, galatasaraylıyım diyorum soranlara ama bir bağ yok pek. bir tek hagi'yi, bir de abimin hayranı olduğu hakan şükür'ü tanıyorum takımdan. amcamla abim hop oturuyor, hop kalkıyor. zaman zaman heyecandan konuşamıyorlar falan. derken bir olay oldu, amcam o kadar sinirlendi ki bırakıp gitti, evden çıktı, kapının önünde sigara içiyordu. sigarayı yaktı, geri söndürdü içeri geldi. hagi kırmızı kart görmüştü ve bu amcamı derinden etkilemişti. o gün ben de hagi'nin önemini daha fazla anladım.
okumayı okula gitmeden öğrenmiştim ancak yazmayı bilmiyordum. abimin kalemlerini aşırıp, gazete fotoğraflarından baka baka hagi yazardım kağıtlara, defterlere, kitaplara. hala her yere yazarım, küçüklükten gelen alışkanlık, hem de bakmadan.*
velhasıl kelam hagi, ben seni o küçücük kalbimle bu denli sevdiysem, sen de bizleri çok sevmişsindir. hiçbir aşk karşılıksız değildir zira.
diyor ya şarkıda hani; sen de unutma beni...
ikincisini bir kenara bırakalım şimdilik, ilkine odaklanalım. daha çocuğum, galatasaraylıyım diyorum soranlara ama bir bağ yok pek. bir tek hagi'yi, bir de abimin hayranı olduğu hakan şükür'ü tanıyorum takımdan. amcamla abim hop oturuyor, hop kalkıyor. zaman zaman heyecandan konuşamıyorlar falan. derken bir olay oldu, amcam o kadar sinirlendi ki bırakıp gitti, evden çıktı, kapının önünde sigara içiyordu. sigarayı yaktı, geri söndürdü içeri geldi. hagi kırmızı kart görmüştü ve bu amcamı derinden etkilemişti. o gün ben de hagi'nin önemini daha fazla anladım.
okumayı okula gitmeden öğrenmiştim ancak yazmayı bilmiyordum. abimin kalemlerini aşırıp, gazete fotoğraflarından baka baka hagi yazardım kağıtlara, defterlere, kitaplara. hala her yere yazarım, küçüklükten gelen alışkanlık, hem de bakmadan.*
velhasıl kelam hagi, ben seni o küçücük kalbimle bu denli sevdiysem, sen de bizleri çok sevmişsindir. hiçbir aşk karşılıksız değildir zira.
diyor ya şarkıda hani; sen de unutma beni...
