31
şampiyon: ulusal ve uluslararası bir yarışmada ilk dereceyi alan, birinci olan kimse veya takım; böyle açıklıyor türk dil kurumu.
bu geceyi gsbasket sınırlarına indirgemek niyetindeyim, zira bu sitenin tarihinde erkek basketbol takımı şampiyonluğu yok, çok uzun bir geçmişi olmasına rağmen. siteyi kuran adamların, bayrağı devrettiği kişilerin, beriden gelenlerin hep bir hayali var, gerçeklesmesi sürekli başka baharlara kalan; yarın son.
altını doldurmakta zorlanıyoruz, nedendir tam olarak bilinmez, fakat şüphesiz ülkede yaşanan ve hepimizi etkileyen direnişin payı büyük. diğer taraftan ise, nispeten daha alçak profildeki takımların üzerinden bu yolun geçmesi algıları yönetmiş olabilir.
fakat benim için farketmez, buradaki çoğu kişi için de öyle, çünkü çok bekledik, biriktirdik, birbirimize destek olduk, farklı mecralara yoldaş ettik, en nihayetinde ise hiç vazgeçmedik, biz bir tek yenilmez armadayı bildik.
kendi kişisel anılarımı paylaşmak bencillik olur gibi, fakat ortak paydamız zirveler, bench arkası tribünler, saha içi elitlikler, maç sonu topluca topkapı'ya yürüyüşler, ki bu benim en sevdiğim, galatasaray'ın basketbolu biz hep güzel şeyler verdi, sadece tek biri eksikti, yarın da onu sunacak.
muhtemelen yarın o salonda, iki sene önceki yarı final serisinde banvit'e salonu dar ederken yaşadığımız çılgın çoşku olmayacak, sanırım ki cska maçından sonra oluşturduğumuz o kara delik tekrarlanmayacak, üzüntü, sevinç, keder ne varsa senelerdir yaşanan yarın hesabı kesilecek, 23 yıllık bir hasretin hıncıyla ve tabii gurur, onun sonu yok, ucu bucağı..
tarihte tek, bence 23 yıllık özlem kadar önemli, türkiye'ye basketbolu getiren, futbolda ise en başarılı kulüp olarak iz bırakan galatasaray ikinci dublesini yapacak, 40 küsür yıl sonra, dile kolay.
o günün hayaliyle, moritanya'dan mac yazisi yazmisim, net bile duzgun calismazken; kazakistan'da fener derbisini anlatmisim; libya'da kacan finale uzulmusum.
yetmemiş, almanya'da schalke deplasmanı treninde gsbasketi anlatmisim; polonya'da gscc atkisiyla dolasmisim; zaten yazmaya da ingiltere'de baslamistim; biriktirdigim hep galatasaray..
kalkacağız yarın sabah, ufak bir kahvaltı, maç saatine kadar karın ağrısı, tanıdık simalar salonda, ilk düdük, 40 dakika, omuz omuza, son düdük; gururla süslenmiş gözyaşları, çok bekledik yahu.
tribünlerde coşacaksın, kupaları alacaksın,
böyle söylermiş babamlar yeni açıkta;
imrenirdim hep, özlem ve vakur bir şekilde galatasaray'ın başarmasını bekleyenleri..
bize basketbol takımı sundu bu lüksü, fakat yarın son;
23 senelik bu çile, bitsin artık bu sene..
artık yarın son çeyrekte, hep beraber, yürek birliğiyle;
sen şampiyon olacaksın, seni sevmeyen ölsün, ölsün !!
biz bu hayatta en çok cimbomu sevdik;
galatasaray ulan !!
bu geceyi gsbasket sınırlarına indirgemek niyetindeyim, zira bu sitenin tarihinde erkek basketbol takımı şampiyonluğu yok, çok uzun bir geçmişi olmasına rağmen. siteyi kuran adamların, bayrağı devrettiği kişilerin, beriden gelenlerin hep bir hayali var, gerçeklesmesi sürekli başka baharlara kalan; yarın son.
altını doldurmakta zorlanıyoruz, nedendir tam olarak bilinmez, fakat şüphesiz ülkede yaşanan ve hepimizi etkileyen direnişin payı büyük. diğer taraftan ise, nispeten daha alçak profildeki takımların üzerinden bu yolun geçmesi algıları yönetmiş olabilir.
fakat benim için farketmez, buradaki çoğu kişi için de öyle, çünkü çok bekledik, biriktirdik, birbirimize destek olduk, farklı mecralara yoldaş ettik, en nihayetinde ise hiç vazgeçmedik, biz bir tek yenilmez armadayı bildik.
kendi kişisel anılarımı paylaşmak bencillik olur gibi, fakat ortak paydamız zirveler, bench arkası tribünler, saha içi elitlikler, maç sonu topluca topkapı'ya yürüyüşler, ki bu benim en sevdiğim, galatasaray'ın basketbolu biz hep güzel şeyler verdi, sadece tek biri eksikti, yarın da onu sunacak.
muhtemelen yarın o salonda, iki sene önceki yarı final serisinde banvit'e salonu dar ederken yaşadığımız çılgın çoşku olmayacak, sanırım ki cska maçından sonra oluşturduğumuz o kara delik tekrarlanmayacak, üzüntü, sevinç, keder ne varsa senelerdir yaşanan yarın hesabı kesilecek, 23 yıllık bir hasretin hıncıyla ve tabii gurur, onun sonu yok, ucu bucağı..
tarihte tek, bence 23 yıllık özlem kadar önemli, türkiye'ye basketbolu getiren, futbolda ise en başarılı kulüp olarak iz bırakan galatasaray ikinci dublesini yapacak, 40 küsür yıl sonra, dile kolay.
o günün hayaliyle, moritanya'dan mac yazisi yazmisim, net bile duzgun calismazken; kazakistan'da fener derbisini anlatmisim; libya'da kacan finale uzulmusum.
yetmemiş, almanya'da schalke deplasmanı treninde gsbasketi anlatmisim; polonya'da gscc atkisiyla dolasmisim; zaten yazmaya da ingiltere'de baslamistim; biriktirdigim hep galatasaray..
kalkacağız yarın sabah, ufak bir kahvaltı, maç saatine kadar karın ağrısı, tanıdık simalar salonda, ilk düdük, 40 dakika, omuz omuza, son düdük; gururla süslenmiş gözyaşları, çok bekledik yahu.
tribünlerde coşacaksın, kupaları alacaksın,
böyle söylermiş babamlar yeni açıkta;
imrenirdim hep, özlem ve vakur bir şekilde galatasaray'ın başarmasını bekleyenleri..
bize basketbol takımı sundu bu lüksü, fakat yarın son;
23 senelik bu çile, bitsin artık bu sene..
artık yarın son çeyrekte, hep beraber, yürek birliğiyle;
sen şampiyon olacaksın, seni sevmeyen ölsün, ölsün !!
biz bu hayatta en çok cimbomu sevdik;
galatasaray ulan !!
