193
popescı'nun malum penaltısı beni de uefa gazisi yapmıştı. o son penaltı atıldığında popescuyla birlikte ben de zıplamıştım havaya. lakin; popescu yeşil çimlere ayak basarken tekrar, ben yerdeki ucu dişli tarağı nereden bilebilirdim:) şuan 2 aylık bir oğlum var, bir o gün o kadar sevinmiştim, bir de oğlum doğduğu gün. şampiyon olduğumuzda kucağıma alıp, şampiyon olduk oğlum, şampiyon dedim. aguuu dedi :) ben inanıyorum. birgün oğlumu omzuma alıp, şampiyonlar ligi şampiyonu galatasaray'ımızı karşılamaya gittiğimiz günleri göreceğimize... o günleri tekrar tekrar yaşamak dileğiyle. ne mutlu galatasaray'lıyım diyene...
