2959
yıllardır tek amaçlarının galatasaray'ı yenmek olduğunu , övündükleri tek şeyin galatasarayı farklı yenmiş olduklarını biliyordum ama ilk kez canlı olarak dünkü * truva girişimimde statta daha yakından tanık oldum. ben böyle bir eziklik görmedim. hayatımda gördüğüm en ezik taraftar , tek amaçları galatasaray'ı yenmek olan.
1-0 öne geçtiğimizde sahaya madde atan taraftarı 'atmayın saha kapanacak' diye uyaran fenerliye gelen cevap olayı özetler nitelikteydi , 'bu maçta yenemiyosak açık olsa ne yazar amk.'
ayrıca kendi takımlarını desteklemekten çok galatasaray'a , oyuncularına , antrenörlerine ve hatta yöneticilerine dahi maç esnasında küfür ediyorlar.
bu taraftarların böyle olduğunu bilen fenerli oyuncular da ne kadar çok çirkeflik yaparsam o kadar çok sevilirim , sözleşmemi uzatırım mantığıyla , her maçta oyunu gerip tribüne oynuyorlar.
maç bitiminde öyle bir seviniyorlar ki , biz geçen hafta şampiyon olduğumuzda böyle sevinmemiştik deyip hayretler içinde kaldım. ama tabi o arada bizimkilerin sahanın ortasında kutlama yapmasıyla şaşkına dönmeleri , sevinçlerinin adeta boğazlarına düğümlenmesi çok keyifliydi. maç çıkışında da kadıköy civarında araba camlarından sarkıp bayraklarla tur atmalar , kornalar falan derken allahım iyi ki galatasaraylıyım deyip şükrettim.
son olarak da işte böyle her sene böyle diye tezahürat ederken , çok değil tam 1 sene önce ve yine tesadüf aynı gün gözlerinin önünde aldığımız kupa (u: kadıköy hatırası 1 (:) akıllarına hiç mi gelmiyor merak içerisindeyim.
tanım olarak: ibretlik taraftar
1-0 öne geçtiğimizde sahaya madde atan taraftarı 'atmayın saha kapanacak' diye uyaran fenerliye gelen cevap olayı özetler nitelikteydi , 'bu maçta yenemiyosak açık olsa ne yazar amk.'
ayrıca kendi takımlarını desteklemekten çok galatasaray'a , oyuncularına , antrenörlerine ve hatta yöneticilerine dahi maç esnasında küfür ediyorlar.
bu taraftarların böyle olduğunu bilen fenerli oyuncular da ne kadar çok çirkeflik yaparsam o kadar çok sevilirim , sözleşmemi uzatırım mantığıyla , her maçta oyunu gerip tribüne oynuyorlar.
maç bitiminde öyle bir seviniyorlar ki , biz geçen hafta şampiyon olduğumuzda böyle sevinmemiştik deyip hayretler içinde kaldım. ama tabi o arada bizimkilerin sahanın ortasında kutlama yapmasıyla şaşkına dönmeleri , sevinçlerinin adeta boğazlarına düğümlenmesi çok keyifliydi. maç çıkışında da kadıköy civarında araba camlarından sarkıp bayraklarla tur atmalar , kornalar falan derken allahım iyi ki galatasaraylıyım deyip şükrettim.
son olarak da işte böyle her sene böyle diye tezahürat ederken , çok değil tam 1 sene önce ve yine tesadüf aynı gün gözlerinin önünde aldığımız kupa (u: kadıköy hatırası 1 (:) akıllarına hiç mi gelmiyor merak içerisindeyim.
tanım olarak: ibretlik taraftar
