aykut erçetin

istiklal'de bir gün geziyordum, tesadüf çağırdı, aykut buraya gel.
buyrun hocam.
dedi eldiven? cebimden saç tokasını çıkardım.
dedi forma? gulübün eşofmanlarını çıkardım.
dedi kale? işte güzelim... neyse lan. istiklal'de denk geldim geçen gün kendisine. yan yana geçtik; göz göze geldik "galatasaray değil mi?" tanışıklığı... bir yandan yürürken, bakışlar kitlendi birkaç saniye. galatasaray'da yürürken, galatasaraylı futbolcuya denk gelmiş bir galatasaraylı olmanın keyfi yerine, 'ne hissedeceğiz lan?' boşluğu yaşadık.

gerçek hayatta daha bir kaleci gibi yine de. insanı yakalıyor.