8371
galatasaraylılık. bir üst kimlik. bir yaşam tarzı. bir aşk. aşkın da tarifi olmaz. ( burada biraz kopya çektim old boys'dan)
galatasaray taraftarının en büyük hayali sahadaki oyuncularımızın galatasaraylı olması ve galatasaraylılık duruşu sergilemesidir. bunun içindir ki belki de türkiye'de altyapıdan genç aslanlar çıksın da sahada görelim diye en çok dua eden taraftardır galatasaray taraftarı. ta kulübün kurulduğu yıllara kadar gider bu duruş. 90'lardaki altın jenerasyon zirvedir, hala o umutla yaklaşılır altyapı oyuncularımıza. oğuz, irfan, mülayim, cafercan, anıl ve ismini sayamadığım onlarcasından bekledik biz bunu. belki de kaldırabileceklerinden fazla yük bindirdik omuzlarına bu yüzden.
son yıllarda 3 tane oyuncu çıkardık altyapıdan. arda, emre ve semih. arda şu an türk futbolunun en yetenekli oyuncusu. emre en laubalisi, semih de en galatasaraylısı.
semih ve ardayı karşılaştıracağım ben, eğer arda'dan bizden biri diye bahsediliyorsa.
semih 16 ya da 17 yaşında kalli döneminde çok ağır bir sakatlık geçirdi. 6-7 ay sahalardan uzak kaldı. döndü, başka sakatlıklar geçirdi. sağa sola kiralandı, takımdan gönderilmek için çağlara karşı denizliye bile verilecekken ayak diredi gitmemek için. forma aşkı, arma aşkı için ben adım gibi eminim ki o çocuk gerekirse malzemecilik bile yapardı bu takımda. o kadar geçirdiği sakatlıklara, kazalara, kiralık gönderilmelere, istenilmemelere rağmen semih hep kendini geliştirdi, hep çalıştı. yılmadı. taraftar onu tanımazken, ona destek vermezken, "biz buralardayız" demezken o tek başına mücadele etti. işte tam o zamanda tecelli etti allah'ın adaleti. stoperler sakatlandı ve forma semihe kaldı. o da formayı bir daha asla çıkarmamacasına giydi. manchesterda van persie'yi sildi sahadan. kendinden büyük adamları yıktı. artık o semih'ti, yeni bülent korkmaz'dı.
arda'yı hepimiz çok sevdik. o hepimizin yaramaz ama tatlı küçük kardeşiydi. eğlenceliydi, yetenekliydi, altyapıdan gelmeydi ve en önemlisi galatasaraylıydı. nası sevilmez. önce aziz yıldırım kafasını karıştırmaya başladı sonra medya, en son da menejeri. kaptan oldu, metin oktay'ın formasını aldı artık takımın abisi olmuştu. kötü giden sezonlarda tepkiler verildi. ama destek hep tepkileri bastırdı. çünkü o sahadaki bizdi. kem küm etmeye başladı arda. atletico madridden teklif geldi kaçmalıydı buralardan. sonra terim geldi. ünal aysalla birlikte ardayı kalması için ikna turlarına başladılar. ünal aysal bir tarafta fatih terim bir tarafta. kal dediler. gitme, sana ihtiyacımız var. imparator dedi bunu. kaldı. transferin bitmesinin son zamanlarına kadar. tam takım kurulmuşken, tam transferler bitmişken, tam savaş başlıyorken gidebilmek için.
ulan bana imparator ve başkan gitme sana ihtiyacımız var diyecek ve ben son anda onları, takımı ve taraftarı yüz üstü bırakıp gideceğim. o gün kendi ayağımı kırar bir daha da topa bile vurmam.
şimdi herkes diyor ki arda galatasaraylıdır bizdendir. bu ülkede 25-30 milyon galatasaraylı var. ama hiçbiri bize bu acıyı yaşatmadı, yaşatamaz. benim gözümde galatasaraylı ve galatasaraylılık farklı kavramlardır. arda galatasaraylıdır. kaptanımız selçuk, semih galatasaraylılığın en güzel örneklerindendir. benim için de aslolan galatasaraylılıktır.
işin taktik boyutuna hiç girmeyeceğim bile. oynadığımız oyun 4-1-3-2 veya 4-1-2-1-2. orta sahada melo-selçuk-hamit-sneijder 4'lün varken, alper potuk gelcekken, kerim frei ve jem karacan isimleri havada dolaşırken, daha yekta, amrabat, engin ve gitmesi gereken aydın ve emre kadrondayken arda gelirse sistemin ne olacak? arda mı yedekte bekleyecek hamit mi alper mi? arda'yı bir cl maçında yedek tutabilirmisin? veya sağda oyna dediğinde ben sağda oynamaycağım derse ne diyeceksin? bunların hepsi eğer gelirse terimin cevap vereceği sorular.
muhasebeci de değilim. sattığın paraya geri alınırmı, iki yıl bedava mı oynamış olacak madridde demiyeceğim.
arda galatasaraylıdır. fenere gitsin veya bir sonraki durağı kadıköy olur tarzı şeyler saçma ve komik. ama buradayken göbeği salıp, sağda oynamam deyip, son anda bırakıp gidip bir adama da dönsün diye dua etmek daha yanlış. ayrılık her iki tarafa da yaradı. bırakalım böyle kalsın.
galatasaray taraftarının en büyük hayali sahadaki oyuncularımızın galatasaraylı olması ve galatasaraylılık duruşu sergilemesidir. bunun içindir ki belki de türkiye'de altyapıdan genç aslanlar çıksın da sahada görelim diye en çok dua eden taraftardır galatasaray taraftarı. ta kulübün kurulduğu yıllara kadar gider bu duruş. 90'lardaki altın jenerasyon zirvedir, hala o umutla yaklaşılır altyapı oyuncularımıza. oğuz, irfan, mülayim, cafercan, anıl ve ismini sayamadığım onlarcasından bekledik biz bunu. belki de kaldırabileceklerinden fazla yük bindirdik omuzlarına bu yüzden.
son yıllarda 3 tane oyuncu çıkardık altyapıdan. arda, emre ve semih. arda şu an türk futbolunun en yetenekli oyuncusu. emre en laubalisi, semih de en galatasaraylısı.
semih ve ardayı karşılaştıracağım ben, eğer arda'dan bizden biri diye bahsediliyorsa.
semih 16 ya da 17 yaşında kalli döneminde çok ağır bir sakatlık geçirdi. 6-7 ay sahalardan uzak kaldı. döndü, başka sakatlıklar geçirdi. sağa sola kiralandı, takımdan gönderilmek için çağlara karşı denizliye bile verilecekken ayak diredi gitmemek için. forma aşkı, arma aşkı için ben adım gibi eminim ki o çocuk gerekirse malzemecilik bile yapardı bu takımda. o kadar geçirdiği sakatlıklara, kazalara, kiralık gönderilmelere, istenilmemelere rağmen semih hep kendini geliştirdi, hep çalıştı. yılmadı. taraftar onu tanımazken, ona destek vermezken, "biz buralardayız" demezken o tek başına mücadele etti. işte tam o zamanda tecelli etti allah'ın adaleti. stoperler sakatlandı ve forma semihe kaldı. o da formayı bir daha asla çıkarmamacasına giydi. manchesterda van persie'yi sildi sahadan. kendinden büyük adamları yıktı. artık o semih'ti, yeni bülent korkmaz'dı.
arda'yı hepimiz çok sevdik. o hepimizin yaramaz ama tatlı küçük kardeşiydi. eğlenceliydi, yetenekliydi, altyapıdan gelmeydi ve en önemlisi galatasaraylıydı. nası sevilmez. önce aziz yıldırım kafasını karıştırmaya başladı sonra medya, en son da menejeri. kaptan oldu, metin oktay'ın formasını aldı artık takımın abisi olmuştu. kötü giden sezonlarda tepkiler verildi. ama destek hep tepkileri bastırdı. çünkü o sahadaki bizdi. kem küm etmeye başladı arda. atletico madridden teklif geldi kaçmalıydı buralardan. sonra terim geldi. ünal aysalla birlikte ardayı kalması için ikna turlarına başladılar. ünal aysal bir tarafta fatih terim bir tarafta. kal dediler. gitme, sana ihtiyacımız var. imparator dedi bunu. kaldı. transferin bitmesinin son zamanlarına kadar. tam takım kurulmuşken, tam transferler bitmişken, tam savaş başlıyorken gidebilmek için.
ulan bana imparator ve başkan gitme sana ihtiyacımız var diyecek ve ben son anda onları, takımı ve taraftarı yüz üstü bırakıp gideceğim. o gün kendi ayağımı kırar bir daha da topa bile vurmam.
şimdi herkes diyor ki arda galatasaraylıdır bizdendir. bu ülkede 25-30 milyon galatasaraylı var. ama hiçbiri bize bu acıyı yaşatmadı, yaşatamaz. benim gözümde galatasaraylı ve galatasaraylılık farklı kavramlardır. arda galatasaraylıdır. kaptanımız selçuk, semih galatasaraylılığın en güzel örneklerindendir. benim için de aslolan galatasaraylılıktır.
işin taktik boyutuna hiç girmeyeceğim bile. oynadığımız oyun 4-1-3-2 veya 4-1-2-1-2. orta sahada melo-selçuk-hamit-sneijder 4'lün varken, alper potuk gelcekken, kerim frei ve jem karacan isimleri havada dolaşırken, daha yekta, amrabat, engin ve gitmesi gereken aydın ve emre kadrondayken arda gelirse sistemin ne olacak? arda mı yedekte bekleyecek hamit mi alper mi? arda'yı bir cl maçında yedek tutabilirmisin? veya sağda oyna dediğinde ben sağda oynamaycağım derse ne diyeceksin? bunların hepsi eğer gelirse terimin cevap vereceği sorular.
muhasebeci de değilim. sattığın paraya geri alınırmı, iki yıl bedava mı oynamış olacak madridde demiyeceğim.
arda galatasaraylıdır. fenere gitsin veya bir sonraki durağı kadıköy olur tarzı şeyler saçma ve komik. ama buradayken göbeği salıp, sağda oynamam deyip, son anda bırakıp gidip bir adama da dönsün diye dua etmek daha yanlış. ayrılık her iki tarafa da yaradı. bırakalım böyle kalsın.
