ümit davala

futbolu bıraktıktan sonra belli bir süre izmir'de narlıdere sahilevleri'nde oturmuştu. arkadaşım ile komşu sayılırdı. kendisini şarap içmeye çağırmak gibi çılgın fikirlerimiz olmasına rağmen kalkışmadık hiç, alışkın değildir diye köpek öldürene. köpeğini gezintiye çıkarırdı sahilde. her gördüğünde selam alır, verirdi. yanımdan geçerken içimden haydi ümidimiz diye seslenirdim.

geçmişteki ümidimiz, hala ümidimiz.