4280
kendisini çocukluğumda ki halime benzettiğim futbolcumuz. sanırım ortaokul 2'ye giderken okulda sınıflar arası voleybol turnuvası yapılıyordu. benimde voleybol ile pek uzaktan yakından alakam olmamasına rağmen sırf adam eksikliğinden oynatılıyordum. yapacağım iş basitti. top bana gelince sağ ve sol taraftaki oyunculara pas verecektim. yıllar sonra oynadığım pozisyonun pasör olduğunu öğrendiğimde nede mutlu olmuştum oysaki. neyse efendim. ben bana denileni yapıyorum. paslarımı bir sağa veriyorum bir sola veriyorum ve bizim sınıfta inanılmaz bir şekilde maçları kazanılıyor. bana denenden ne bir fazla nede bir eksik yapıyorum. maçlar böyle devam etti ve bizim sınıf 1992 deki danimarka'nın avrupa şampiyonu olduğu gibi mucizevi bir şekilde finale çıktı. final maçını bütün okul izliyordu. en ön sırada sınıf öğretmenleri veliler hoşlandığım kız ve eğer o pas vermezse diye stepneye aldığım öbür hoşlandığım kız hepsi oradaydı. neyse uzatmadan anlatayım maç gitti geldi bir şekilde 2-2 ye kadar geldi. ve son set oynanıyordu.sanırım 23-23 gibi bir beraberlik durumu vardı. ben o turnuva boyunca verilen görevi yapan ben o iki kız ve öğretmenlerim lan bu emozguner ne süper adam ne über adam biz buna salak demekle ne kadar haksızlık etmişiz dedirtmek için son sayıdaki pası , her pasör gibi yanımdaki oyuncuya vermek yerine rövaşataya kalkıp topu rakip sahaya atıp sayı almak istedim. bu sayede sevdiğim kızlar benim hakkımda bir spartacus diyebilecekler , artık çocuklarda seker yiyebileceklerdi. tabi oldu. sayı oldu ama bize. benim vurduğum top fileye takılıp sahamıza düştü akabinin de ise rakip servisten sayı yaptı ve elendik. sonra bütün sınıf benimle 1 yıl konuşmadı haklılar. yani şunu demek istiyorum bazen kendinizi göstermek istersiniz de kafanızda düşlediğinizi eyleme dökemezsiniz ya sabri sarıoğlu da bu şekilde yaşayan insanlardan. o yüzden ona pek kızamıyorum.
