hagi

adam kura çekmiş, elinde bir kağıt, şırnak ve cizre yazıyor.
bugün son cuma'sı o birlikte, bir daha gececi çıkmak için cuma gününü beklemeyecek, bizim de son cumamız, onu nevizade veyahut beşiktaş sahilde beklediğimiz.
yine bir haftasonuna başlayacağız bu gece, pazar günü yine birliğine dönecek, salı ise son, akabinde önce tatil, sonra şırnak.
bu adam 9 ay istanbul'da yok..

iki hafta önce cuma günü asmışız ekibi, ikimiz de hastalıktan muzdarip, gece yarısı bir mesaj, vukuat var sahilde, mesaj bana, benden fatihe, gece oradayız, fenerliler..
gece bizbize..

daha önce çok yazdık karşılıklı, bitmez denilen zamanların ilerlediğini gördük, biriktirdik, paylaştık, şimdi de gitmesini yaşıyoruz,
ben ondan daha çok gidermişim gibi..

elinde telefon, birliğinden çıkıyor, son cuma'sı,
fatih mesaj atıyor, abi çok gerginim diye,
tabii olm diyorum içimden, şırnak'a gidiyorsun kolay mı, terör bölgesi, 9 ay,
ben susuyorum, o devam ediyor, abi akşam maç çok zor diye..

ve ben aptal gibi, yine şaşırıyorum, bu adamı böylesine tanımama rağmen,
biz bu hayatta en çok galatasaray'ı sevdik diyor ya,
ben bu adamı en az galatasaray kadar seviyorum;

ve ama işte galatasaray..