7
kimsesizdik, yalnızdık, üşüyorduk, ceketini veren kimse yoktu. son sigaramızı yakmak istemiyorduk, zor zamanlara saklıyorduk onu. bütün zorluklara göğüs gerdik, savaştık, rüzgara karşı durduk. güneş de çıkacaktı elbet, düzlüğü görecektik; ama işi sıkı tutuyorduk yine de, taviz vermiyorduk. havalar ısınmaya başlamıştı, hatta güneşi görmüştük. omuz omuza galatasaray! diye kıçımızı yırttığımız maçlara gidecek dostlar kazandık sonra. hayat işte, ne olacağı belli olmuyor böyle.
