1
sözlüğe yeni katılan 5. nesil yazar. ilk kez 7 yıl önce tanıştığım bu adamı başlarda anlayamamıştım. galatasaray her kaybettiğinde yüzü asıktı, hatta ağladığı söylenirdi de yok artık derdim. galatasaray kazandığında ise yeryüzündeki en mutlu insanmış izlenimi verirdi. sonrasında gelişen dostluk tüm hayatıma yansıdı. "kır atın yanında duran ya huyundan ya suyundan" derler ya... işte nomercy ile benim hikayem de biraz böyle. ilk forma, takip edilen ilk sezon, sonra ilk şampiyonluk ve üniversite başladıktan sonra ilk maç... ali sami yen'de izlediğim ilk ve son maçta yanımda yoktu bu şahıs. ama o merdivenleri teker teker çıkıp kapalıdaki galatasaray amblemini, sonra yazısını ve en son çimlerini gördüğümde aklıma gelen metin oktay, gheorghe hagi, fatih terim ve daha nice efsane arasında nomercy de vardı. çoğunun babası veya dayısıdır galatasaray kahramanı. benimki de işte bu adam. parçalının arkasına ismi yazdırılacak kadar galatasaraylıdır benim için. hoşgelmiştir.
