280
çok istedim kalmasını, sözleşme yenilenir diye umutla bekledim ama tahmin edildiği gibi beşiktaş'a gitti kaptan. bizde kaldığı süre boyunca taraftarla olan yakınlığını hep gördük, sevdik. çok anımız var ama ben kendisini geçtiğimiz sezon oktay mahmuti'nin cezası sebebiyle tribünde olduğu, sinan erdem'in dolu olması sebebiyle anadolu efes'in abdi ipekçi'de ev sahipliği yaptığı 4 mart 2012 anadolu efes galatasaray basketbol maçında gördüğüm haliyle hatırlayacağım.
kendi evimizde deplasmanda olduğumuz bir maçtı ve biz ipekçi'de 105.blokta deplasman taraftarı olarak bulunuyorduk. ama sonradan da gelen galatasaraylıları bir yere sığdıramayınca pota arkasına yaymak zorunda kaldılar ve ellerine efes bayrağı tutuşturulmuş efesli alt yapı basketçileri ve ailelerinin çıkardıkları zoraki seslerin esamesinin okunmadığı bir hal almıştı durum.
tutku hastalığı sonrasındaki süreçte takımdan çok ayrı kaldı bu sene. o maç da bunlardan biriydi. sahaya girince deplasman taraftarı yani bizim bulunduğumuz kısmın yanındaki saha içi koltuklarından birine geçti. daha maç başlamadan önümüzdeki saha içi koltuklarda bulunan efesli taraftarların şaşkın ve eleştiren bakışları altında tezahüratlar yükselmeye başlamıştı ki tutku'nun başını bir 105'e bir pota arkasına çevirip taraftarı hayranlıkla izlediğini gördüm. sonra da tezahüratlara eşlik edişini. gözünde galatasaraylı olmanın haklı gururunu ilk kez bu kadar yoğun gördüm belki bilmiyorum. takımdaki en özel adamlardan biriydi, geçtiğimiz iki sezon boyunca yenilmez armada'ya verdiği emek tartışılmaz. benim için hep taraftarı görünce gözlerinin parladığı galatasaraylı tutku olarak kalacak. yolu açık olsun.
kendi evimizde deplasmanda olduğumuz bir maçtı ve biz ipekçi'de 105.blokta deplasman taraftarı olarak bulunuyorduk. ama sonradan da gelen galatasaraylıları bir yere sığdıramayınca pota arkasına yaymak zorunda kaldılar ve ellerine efes bayrağı tutuşturulmuş efesli alt yapı basketçileri ve ailelerinin çıkardıkları zoraki seslerin esamesinin okunmadığı bir hal almıştı durum.
tutku hastalığı sonrasındaki süreçte takımdan çok ayrı kaldı bu sene. o maç da bunlardan biriydi. sahaya girince deplasman taraftarı yani bizim bulunduğumuz kısmın yanındaki saha içi koltuklarından birine geçti. daha maç başlamadan önümüzdeki saha içi koltuklarda bulunan efesli taraftarların şaşkın ve eleştiren bakışları altında tezahüratlar yükselmeye başlamıştı ki tutku'nun başını bir 105'e bir pota arkasına çevirip taraftarı hayranlıkla izlediğini gördüm. sonra da tezahüratlara eşlik edişini. gözünde galatasaraylı olmanın haklı gururunu ilk kez bu kadar yoğun gördüm belki bilmiyorum. takımdaki en özel adamlardan biriydi, geçtiğimiz iki sezon boyunca yenilmez armada'ya verdiği emek tartışılmaz. benim için hep taraftarı görünce gözlerinin parladığı galatasaraylı tutku olarak kalacak. yolu açık olsun.
