7366
sevgiyle nefret arasındaki ipince çizgiyi bana öğretmiş adam arda turan. 66 numaralı arda benim kahramanımdı. sahadaki bendi. öz abim olsa arda kadar sevmezdim yemin ediyorum. öyle seviyordum arda'yı. sonra malum olaylar, imparatoru, taraftarı sap gibi ortada bırakıp gidişi, sonrasında verdiği demeçler vs.. insan en çok en sevdiklerinden darbe yeyince üzülüyormuş. ben artık senin yüzünden hiç bir futbolcumuza sahadaki ben diyemiyorum arda. hiç kimseye bu çocuk metin oktay ruhunu taşıyor diyemiyorum. nolursa olsun bizi bırakmaz, bizim evladımız diyemiyorum. tamam para kazandırdın ama benim için hikaye kısmı o. sen benim abimdin, sana ihtiyacım varken beni bıraktın gittin. öylesine nefret ettim ki senden. adı batsın dedim. 2 yıl önce söyleseler, sen fenerli kazım'ı gün gelecek arda'dan daha çok seveceksin diye 1 hafta gülerdim. ama oldu bunlar. şimdi tekrar geleceğin söyleniyor ya sakın gelmesin diyorum. gitsin fener'de oynasın diyorum. ama içim.. içim öyle demiyor işte. gelsin eskisi gibi koca kafasıyla yardırsın soldan diyorum. sonra türk filmlerinden fırlamış gibi topluyorum kendimi. benim abim yok.. o öldü..
