hasan şaş

standard bir galatasaraylı yıllarca hasan'ın mücadelesini, gol sevinçlerini, şampiyonluk sevinçlerini, maçtaki sinirini ve aşırı hırsını izlemiştir televizyondan. daha çok bilen vardır, o denli takip etmemişi vardır. ama hasan çok farklı bir adam, farkındasınız değil mi?

sevinçten ağlıyor, hırslanıp arkadaşıyla kavga ediyor, kendiyle dalga geçiyor, çok başarılı oluyor, başarısız oluyor, çok seviniyor, çok üzülüyor, uçaktan korkuyor, arkadaşlarıyla şakalaşıyor... hayattan bir demet gibi hasan şaş. bir insanın ne kadar sevebileceğinin, hiç kimsenin mükemmel olmadığının, hayatla dalga geçebilmenin öneminin ayaklı kanıtı gibi.

kendisiyle hiç tanışmadım, ama bir gün bir sofraya birlikte otursam, aynı ortamda olsam, hiç yabancılık çekmem gibi geliyor. onun ne kadar senin benim gibi insan olduğunu yıllarca izledim, gördüm. tanıyorum, zira hepimizin içinde hasan gibi bir doğal, yapmacıklık barındırmayan bir insan var. herkes o insanı hasan kadar içtenlikle dışarı vurmaz ama.

neyse, çok garip bir yazı oldu. ama severim yani hasan'ı. umarım bir şekilde hep galatasaray'da olur.