110
4 sene önceyi aşkın süredir tanıdığım, tanıştığım hayatımın anlamıdır. şampiyonluk maçımız olan 12 mayıs 2012 fenerbahçe galatasaray maçı bitiminde heyecanla ilk aradığım ağlamaklı şekilde sokak ortasında florya'ya gitmek için arabaya koşarken var gücümle bağırarak, adeta bütün sezonun stresini atarak, aralıksız 30-40 saniye 'aşkım şampiyon olduk, şampiyonuz' dediğimdir. defalarca abdi ipekçi'de maç izlediğimdir ayrıca. ilk gittiği günlerde 3'lük çizgisinin yerini ayırt etmekte zorlanırken artık benden önce steps'i görür olmuştur. bir gün herkesle aynı anda ayağa fırlayıp steps hareketini hakeme doğru gösterdiğinde dumura uğramıştım.* arena'da adanademirspor kupa maçınada gelmişti fakat pek sarmamıştı futbol, keza 70. dakikalarda falan staddan donarak çıkmıştık. * bir tanedir.
edit: iltifat etmediğim için öküzüm der bana, bu kadar iltifat ettiğimi görse ağlardı herhalde.
edit: iltifat etmediğim için öküzüm der bana, bu kadar iltifat ettiğimi görse ağlardı herhalde.
