4
hiçbir zaman bela okumak gibi bir alışkanlığım olmadı ama günün birinde bir maç esnasında bela okumuştum bir hakem'e, şöyle okkalı cinsinden. annem'de o gün bana dönüp : '' evlerden uzak ! oğlum bela okuma, bela gelir gider götüne girer '' demişti. o an pek umursamamıştım ama ertesi gün sokakta kavga eden bir arkdaşımı ayırırken kime ait olduğu belirsiz bir yumruk dudağımda patlayıverdi. haliye dudak patladı hatta bir dişimde geriye gitmişti. hastane, dişçi derken eve döndüm. annem'de üzülmüş tabi ama yüzünde cin bir gülümsemeyle '' bela denen şey bu işte '' demişti. o gün bugün'dür bir daha bela okumadım. beşiktaşlılar da bu besteyi ne zaman söyleseler bende de öyle cin bir gülümseme oluşur. * * *
