1
gelin biraz kabullenelim; futbol artık aranılandan uzak. amatör ruh kalmamak üzere, takımların inançları doğrultusunda ilerlemeleri imkansıza yakınlaştı neredeyse. burger king'ten şifre yollayıp clasico için şans yalvarmak yerine 2.5 liraya girebildiğim adanaspor&mersin idman yurdu maçlarına derbi diyebildiğim için ruhr derbisi öncesi son on yılın istatistikleri kadar ilgi çekmek değil futbolun sadece belli bir kesimde oynanmadığını düşünmemin anormal birşey olmadığını belirtebilmekti amacım. bir kulağına taktığı kulaklıkla radyodan takip ettiği rakip takımın maçını tribündeki tanımadığı can yoldaşlarına anlatma amacıyla yanıp tutuşan bir adamın sevdiği futbolla türkiye'de oynanan futbolu sadece galatasaray'a indirgeyen birisinin sevdiği futbol aynı futbol. yok sayıp aşağılamak yerine biraz anlamaya çalışmak gerek ortak paydada buluşabilmek için. tuttuğu takımı televizyonda hayatı boyunca seyredememiş bu insanları anlamaya çalışalım. desteklemek için stada gittiği takımda amcasının torununu, asker arkadaşının yiğenini, kirvesinin kızının nişanlısını, sınıf arkadaşını, kavga arkadaşını, dayısının oğlunu gören bu insanlardaki amatör ruh aslında. takım idman yaparken gidip futbolcularla girilen diyaloglardan alının keyf nasıl bilmez misiniz? ''o gol nasıl kaçar be oğlum, hangi topu kurtaracan ömer amına koyim ya''... bunun da bir futbol mantalitesi olduğunu hissedebiliyorum ben. yalan yok, böyle sevdim böyle seviyorum. bir twit atsa da ne yapıyor acaba öğrensek diye beklediğimiz futbolcuların varlığı gibi, facebook'ta ''insanlar ikiye ayrılır; vaktini ''beşe'' ayıranlar, vaktini ''boşa'' ayıranlar. . . !'' sayfasını beğenen takım kaptanının idman sonrası vaazlarını köşe başında elmalı şeker satıcısı çocuğun müşteri beklemesi gibi beklemenin verdiği mutluluk da var bu futbolda. bu alt liglerdeki takıma gönül veren insanlar neyi seviyorlar düşündük mü hiç? tuttuğu takımın tek başarısı amatör kümeden 3.lig'e yükselmek olan bu adamlar neyi sevdi, ne peşindeler? futbolu sevmişler sadece. kendilerine bunu yakın hissetmişler. yok saymak yerine bence taktir etmek lazım bu adamları. nike reklamlarında boy gösterme şansları olmayan bu adamları izlemek için ömürler sermiş taraftarlar takımdaki futbolcuların memleketlerini bir ağızlarını açışta sayarlar. sebebi memleketlerinin takımlarında forma giymiş tüm adamlarla karşılıklı çay içmiş olmaları belki de.
