aslantepe.biz forumlarında gecemizi gündüz ettiğimiz çok eğlenceli günlerdi. ulan en ufak harekete kafayı takardık. o işçiler niye çalışmıyor yok bugün şu olacaktı niye olmadı diye. kar filan yağdığında işler yavaşlardı kahrolurduk. o ilk v destek demirinin takıldığı gün ve ilk -adını unuttum- tribünleri ortaya çıkaran merdiven şeklindeki beton kalıpların yerleştirildiği gün ve ilk yeşil çim rulosunun yuvarlandı an unutulmazlardandır. tabi çatı kirişleri için gelen devasa vinçlerin resimlerini hayranlıkla izlemekte çok keyifliydi. ancak hastalıktan dolayı bebeğin gibi büyüttüğün mabedine çok az gidebilmiş olmak felaket koymaktadır. ah ulan işim olana kadar kale arkası kombine alacaktım hep sonra loca alma hayallerim vardı. sağlık olsun diyelim, orda mutlu günler görelimde gerisi önemli değil.
edit:
hamide uyardı o adını unuttuğum parçanın adı prekast.