mabedimize ilk gidişim 10. sınıfa gittiğim dönemde
23 ocak 2011 galatasaray-sivasspor maçı ile oldu. o zamanki yönetimimiz sağolsun öğrenciye çok güzel bir indirim yapmıştı. bir buçuk yıl her iç saha maçına kar kış demeden, zorlu metro ve otobüs yolculukları ile gidip geldim. bu dönemden sonra sadece iki yıl mabedimizden ayrı düştüm. ilk yılı sınav senemdi, ikinci yılı ise içinden geçmiş olduğumuz bu zorlu pandemi
* yılındaydı.
yukarıdaki yazılarda çoğunlukla yollarının zorluğundan, ulaşım problemlerinden, ısıtma sorunlarından vs. bahsedilmiş, bir çoğuna da katılıyorum. bu aksaklıkları uygun yerlerde ve uygun bir şekilde yinelemekte tabii ki fayda var. umarım tez zamanda dünyanın en güzel stadyumlarından, ve hatta adında da yer aldığı gibi, spor komplekslerinden birine dönüştürebiliriz.
ben biraz bu mabedde hissetmiş olduğum duygulara ve deneyime değinmek istiyorum. istanbul’daki birkaç stadyuma gitme fırsatı bulmuş biri olarak; şunu kesinlikle söyleyebilirim ki,
ali sami yen arena insana bambaşka hisler yaşatıyor. bunu sadece tarafı olduğum ben değil, yine birçok stadyuma gerek deplasman taraftarı gerekse ev sahibi taraftar olarak giden arkadaşlarım da böyle söylemektedir.
stada gidişlerde her zaman sorun olduğu için, ilk zamanlar maç başlama saatinden epeyce önceden stadyuma gitmeye başlamıştım. böylece yol ve metrodaki sıkışıklıklardan kaçarak rahat rahat maça gidiyordum. sonraları ise şunu farkettim ki stada erken gitmek ve hatta çok erkenden tek başına gitmek çok özel ve güzel bir duygu imiş. tek başınıza oturup o inceden yükselen uğultuyu duyup uğultudaki ritmi hissetmeye başladığınızda ise, bence,
ali sami yen arena sizi yavaş yavaş içine alıyor demektir. bundan sonra geçmiş olsun
*, çok yakın arkadaşlarınızla bile gitseniz, onları da erkenden stada götürmek isteyeceksiniz ya da gelmiyorlarsa yine tek başınıza stadın yolunu tutmaya devam edeceksiniz demektir.
tüm renkdaşlarıma bunu tavsiye ediyorum. zamanla maç anında almış olduğunuz keyfin bir benzerini belki daha fazlasını bu anlarda yaşamanız kuvvetle muhtemel. sanırım bunun biraz ötesi aynı aktiviteyi eşiniz ve çocuklarınızla beraber yapmak olacaktır. denemedim henüz kısmet olursa onu da bilahare yazarım. inşallah en kısa zamanda tekrardan mabedimizde olup eski günlerdeki gibi kol kola coşkuyla takımımızı desteklediğimiz günlerimize kavuşabiliriz.
