ben dün akşam 2021-2022 sezonu konyaspor formalı abdülkerim'i izledim.
oynadığı takıma fazlaydı, kariyerinde sıçrama yapma zamanı gelmişti. her konyaspor maçı açtığımda abdülkerim öyle bir top oynuyordu ki bu adamın burada ne işi var, marcao sonrası çok iyi iş olur diyordum, buraya da defalarca yazmıştım hatta. gözü oldukça kara, lider özellikli, pas kalitesi bulunduğu seviyeye göre çok çok iyi bir stoperdi. daha olmadığı için ben oldum gibi bir iddiası da yoktu, en tepeye sıçramak için her maç canla başla savaşıyordu. hem büyük bir kulüpte oynamayı, hem de milli takımı hak ediyordu ve günün sonunda türkiye'nin en büyüğüne geldi. galatasaray ile çok iyi geçen ilk sezonun ardından, ikinci sezonunda da oldukça iyi ilerlerken sakatlıklar sebebiyle biraz geriye gitti. herkesin dilinde olan fazla kas kütlesi kazanımı, hantallaşması, maç ritmini kaybetmesi derken 2023-2024 sezonu sonlarına doğru tadımızı bir kaçırmaya başlamıştı. euro 2024'te de işler pek iyi gitmedi, üstüne bir de süper kupa hezimetinden sonra 2 sezondur inşa ettiği o güzel imajı zedeledi. belki de ben oldum demeye başlamıştı ama süper kupa ve şampiyonlar ligi eleme maçlarında yaşananlar herkese olduğu gibi ona da ders oldu.
işte ben, fenerbahçe deplasmanında da sinyallerini aldığım 2021-2022 abdülkerim'i dün net olarak paok karşısında seyrettim. daha fazlası için mücadele eden, daha fazlasını isteyen, hem takımını hem de kendisini daha yükseğe taşımak isteyen bir stoper performansı. konyaspor'dayken takımının en iyisiydi ama kendisini büyük takımlara ispatlamak istiyordu, şimdi ise 2 sene üst üste şampiyon olan takımın önemli parçalarından biri olmasına rağmen kendisini avrupa'ya da ispatlamak istiyor. o hırsı, o isteği dün ben net olarak seyrettim. bir süredir performans açısından yaşadığı sıkıntıların, bize yaşattığı sıkıntıların sonu, yeni ve güzel bir dönemin miladı olsun.
(bkz:
25 eylül 2024 galatasaray paok maçı)
