nefesli çalgılar grubundan bir türk halk müziği çalgısı. kabak kemane gibi, teke yöresi gurbet havası açışlarında sık duyulur. başta burdur olmak üzere, fethiye'den kuzeye doğru denizli'ye kadarki bölge içerisinde sıkça kullanılan yöresel bir müzik aletidir.
sipsi 15&
#65533;25 cm uzunluğunda ince bir kamıştan yapılır. tek parça veya iki ayrı parça halinde olabilir ama iki parçalı sipsiler daha yaygın ve kullanışlıdır. sesin çıkmasını sağlayan ağızlık kısmına cukcuk, gövde kısmına da gödlek denilmektedir. çam dallarının filizlerinden, söğüt dallarından, içi boş ot ve çavdarlardan ve kartalın kanat kemiğinden yapılan sipsilere de rastlanılmaktadır. üstte 5, altta 1 olmak üzere toplam 6 deliklidir. delikler yörede yaygın olan ezgileri çalacak şekilde hüseyni dizisine göre açılmıştır ve ses alanı sınırlı olduğundan diğer dizilerin çoğunun çalınması mümkün değildir. ses alanı yaklaşık 1 oktavdır ve diğer nefesli çalgılarda olduğu gibi sipside de akort yapılamadığından değişik boyda sipsiler kullanılır. daha çok bir eşlik çalgısıdır ve gurbet havaları, zeybekler, teke havaları gibi ezgileri çalarken bağlama, üç telli, kabak kemane gibi çalgılarla güzel bir uyum oluşturur.
-- alıntı: wikipedia-
(nargile kahvelerinde
marpuc her gelen müşteri tarafından kullanılabildiğinden ağız değiştirme konusunda titiz olan tiryakilerin genellikle müdavimi oldukları kahvelerde kendilerine ait
marpucları olurdu)
farklı nargile kahvelerine takılma ihtimalleri olanlar için
marpucun ucuna takılmak için ceplerinde taşıdıkları marangoz veya tornacıda tahtadan yapılmış küçük ağızlığa verilen isim.
şimdiki modern nargile kahvelerinde marpuc'un yanında plastikten yapılanı verilmektedir.
iş bu nedenle ufak tefek fasulyeden insanlara geçmişten bu yana takılan lakaplardan biri olagelmiştir.
arda turan'ımıza yakışan bir lakap değildir. ben kullanmıyorum. kulanana da kıl oluyorum.
(bkz:
kocakafa)