sen tribündeki biz biz sahadaki sen

• 1

  9 agustos 2006 galatasaray mlada boleslav maci'nda kapalı tribünde açılan ve taraftar-futbolcu bütünleşmesinizi özetleyen, sadece galatasaray tribünlerinde görülebilecek, son yılların en güzel, en anlamlı pankartı.
  
  http://img329.imageshack.us/...tribundekibizlk5.jpg
  
  (bkz: parçalı)
• 2

  hakan şükür'ün * bir röportajında galatasaray taraftarını kastederek, "onlarla aramdaki tek fark, onlar tribünde ben ise sahadayım" * söyleminde bulunmasının ardından galatasaray taraftarlarının ali sami yen stadı'nda açtığı pankart.
• 3

  her mac gunu facebook profil fotografi yaptigim, okurken bile gozlerimi yasartan pankart..
• 4

  bir taraf futbolcusuna "are you player lan?" derken diğer tarafın kaliteli davranışı.
• 5

  (bkz: hakan şükür)
  (bkz: ışıl alben)
  (bkz: arda turan)
  
• 6

  yarın seyircisiz oynanacak olan 26 nisan 2009 galatasaray ankaraspor maçında futbolcularımızın fazlasıyla farkında olarak oynamalarını istenilen mükemmel cümle.
• 7

  saha için konuşursak her devirde bir temsilcisi olandır. metin oktay ile başlarsak bugün geldiğimiz noktada ışıl alben ve arda turan vardır. arada geçen zamanda paidar demir, hakan şükür, bülent korkmaz, hasan şaş gibi örnekleri görülmüştür.
• 8

  ne kadar futboluyla olmasa da bu sene morgan de sanctis.
• 9

  galatasaray'ın hem sporcu hem de taraftar olabilen, amatör ruhlu aslanlarına ithaf edilen cümle.
  
  arda turan, ışıl alben, gibi...
• 10

  2-3 yıl öncesine ait basit bir çalışma. ah ulan ah..
  
  http://b1108.hizliresim.com/11/8/11/14887.jpg
• 11

  hasan şaş, bülent korkmaz aklıma gelen ilk isimler. canımın yandığı diğer nokta arda turan gibi adam için de 2-3 yıl önce aynı şeyler denmişti.
• 12

  an itibariyle kazım ve melodur bu adamlar. benim için kazım daha çok hakediyor. son eskişehir maçında sol kanattaki taç atışlarında bile 50 metre deparla geldi boşa kaçtı.
• 13

  galatasaray'ın branş farketmeksizin herhangi bir maçında aklımdan geçen ve sahadaki insanın da aynısını düşünmesini istediğim slogan.
  
  işte bu nedenle cool takılan sporcu kardeşlerime saygı duymakla beraber, kaybederken, kazanmaya çalışırken ben nasıl hissedersem takımlardaki herkesten aynısını bekliyorum. bülent korkmaz oluyor kolum sargılı maçı bitirmeye çalışıyorum. felipe melo oluyor sahada basmadık yer bırakmıyor, skoru kabul etmiyor, ismi lazım değili ikinci sarı kartta oyundan attırıyorum. hasan şaş oluyor hiçlikler içinde kazandığım şampiyonluk sonrası ağlayarak sarılacak adam arıyorum. hagi oluyor kazanmak için herkese emir veriyorum. fatih terim oluyor önümdeki kalabalığa "siz şampiyonsunuz, benim gözümde hep şampiyon kalacaksınız" diyorum. sayacak bir sürü isim var (ışıl var, göksenin var, var oğlu var) kusura bakmasınlar.
  
  bizimle özdeşlemiş bir sürü adamdan sonra gamsız birileri yenilgiyi kabul eder olunca deliriyorum ben. yahu kimse sana yenilme demiyor. yenil, dene gene yenil, daha iyi yenil.