1
dünkü maçtan oynayanlar profosyonellerden! sonra eskilerden, amatörlerden acı bir haber geldi. galatasaray'ın unutulmaz masörü kubilay erginbaş'ı kaybettik.
o eski galatasaray'lı futbolcuların o bir ömür masörlüğünü yapmış adamı. o zamanlar futbol takım bir sezonda 17-18 kişiydi. zımpara gibi olurdu sahalar bir kaç maç sonra, hatta bazı sahalar topraktı. yere düşen futbolcunun kemiğine kadar sıyrılırdı eti. çapraz bağlar, esnemeler, ödem oluşmalar, mr lar henüz icad edilmemişti. ayağın kırılmamışsa masör kubilay dalardı içeri, artık ne yapıyorsa futbolcu kalkar, bir iki kere seker sonra futbolunu oynardı. o futbolcuların kemikleri, adaleleri canları can değildi. takım için, forma için, taraftar için oynarlardı. çoğu şimdilerde sürünürken, şimdiki kazmaları para havuzunda yüzerken görmek tribünde ciğerimi dağlıyor. bir de baldırımda esneme var ben bu hafta yokum diyenler yokmu, sinirden çatlıyorum.
şimdilerde bir hastane dolusu profösör, sağlık ekibi, masör cillop gibi sahalarda yere düşeni 6 ay kaldıramıyorlar. bu teknikte kubilay abi masör olsaymış tek bir sakat verilmeden sezonu tamamlarmışız. endüstri futboluna teslim olduk, artık bizim çocukluk sevdamız, hayatımızı ona göre kurduğumuz takımı bizden aldılar. doktoru, masörü, malzemecisi, muhasebecisi, antrenörü profosyonel oldular. futbolcularının giydikleri forma umurlarında değil. ten uyuşmazlığı sanki gönder menecerini burnundan getirsin yöneticinin, olmadı en aksi takıma transfer ol. sakatmısın, yat o zaman, garanti para, oynamasan ne yazar maksat 30 kişilik kadroda ol yeter. yedeklikte kalktı şimdi, adam şampiyonlar ligi finali oynamış, kulubenin tozunu alıyor umurunda değil. sıkımıydı tanju çolak'ı yedek oturtmak o zamanlarda.
son kaleler yıkılıyor artık. bizlerde yaşlandık artık o unutulmaz mübarek adamların teker teker haberleri gelecek. mekanın cennet olsun kubilay erginbaş, ne yazıkki senin ölüm haberini de eski bir futbolcundan duyduk. kubilay abinin baldırlarına bengay sürüp sahaya yolladığı eski mübarek futbolcular sizinde başınız sağolsun.
o eski galatasaray'lı futbolcuların o bir ömür masörlüğünü yapmış adamı. o zamanlar futbol takım bir sezonda 17-18 kişiydi. zımpara gibi olurdu sahalar bir kaç maç sonra, hatta bazı sahalar topraktı. yere düşen futbolcunun kemiğine kadar sıyrılırdı eti. çapraz bağlar, esnemeler, ödem oluşmalar, mr lar henüz icad edilmemişti. ayağın kırılmamışsa masör kubilay dalardı içeri, artık ne yapıyorsa futbolcu kalkar, bir iki kere seker sonra futbolunu oynardı. o futbolcuların kemikleri, adaleleri canları can değildi. takım için, forma için, taraftar için oynarlardı. çoğu şimdilerde sürünürken, şimdiki kazmaları para havuzunda yüzerken görmek tribünde ciğerimi dağlıyor. bir de baldırımda esneme var ben bu hafta yokum diyenler yokmu, sinirden çatlıyorum.
şimdilerde bir hastane dolusu profösör, sağlık ekibi, masör cillop gibi sahalarda yere düşeni 6 ay kaldıramıyorlar. bu teknikte kubilay abi masör olsaymış tek bir sakat verilmeden sezonu tamamlarmışız. endüstri futboluna teslim olduk, artık bizim çocukluk sevdamız, hayatımızı ona göre kurduğumuz takımı bizden aldılar. doktoru, masörü, malzemecisi, muhasebecisi, antrenörü profosyonel oldular. futbolcularının giydikleri forma umurlarında değil. ten uyuşmazlığı sanki gönder menecerini burnundan getirsin yöneticinin, olmadı en aksi takıma transfer ol. sakatmısın, yat o zaman, garanti para, oynamasan ne yazar maksat 30 kişilik kadroda ol yeter. yedeklikte kalktı şimdi, adam şampiyonlar ligi finali oynamış, kulubenin tozunu alıyor umurunda değil. sıkımıydı tanju çolak'ı yedek oturtmak o zamanlarda.
son kaleler yıkılıyor artık. bizlerde yaşlandık artık o unutulmaz mübarek adamların teker teker haberleri gelecek. mekanın cennet olsun kubilay erginbaş, ne yazıkki senin ölüm haberini de eski bir futbolcundan duyduk. kubilay abinin baldırlarına bengay sürüp sahaya yolladığı eski mübarek futbolcular sizinde başınız sağolsun.
