ergin ataman

kötü geçen her maçın ardından şu sözlüğü okumak eziyettir çoğu zaman.
kimi zaman puan almak da kurtarmaz, oyun rezaletse eğer...

uzun süredir pasif şekilde sözlükte takılan bir kardeşiniz olarak söylüyorum bunu.
kazanınca pek güzeliz de, kaybedince boktanız...

başkana kızdım, topçulara kızdım, küs kaldım bir müddet;
yenilemedim kombinemi, almadım yeni forma da, "biraz durulayım da bakarım" dedim.

ama "akşam maç var, izleyelim mi meyhanede?" sorusunu geri çeviremedim hiç.

sadece futbolda da değil elbet...

basketbol da öyle, ergin hoca için de geçerli hepsi.
bize yaşattığı mutlulukları anımsarım çoğu zaman,
isterse rezil olsun takım o akşam.

sneijderne kadar kötü oynasa da fener'i iki büklüm edişleri, juventus'u yere serişleri gelir aklıma,
pek kızamam.

meloidman yapmadı diye eleştirilirdi, sert oynadı derlerdi,
laf ettirmem kendisine, ailedendir benim için.

musleraisterse sezonun kovası seçilsin,
ağzımı açarsam namerdim.

hagigibi bu adamlar, ne bileyim,
bülentgibi.

işte ergin hoca da öyle.

sokarım kaybettiği maça,
o üzgünse canım sıkılır,
yoksa canı sağolsun.

birkaç hafta sonra, buralarda taşaklarının kaç okka ettiğini yine konuşuruz.

bekleyin,
ne mucizeler yaşattığı hepi topu 6 adamla,
yine olur,
olmazsa da olmazı oldurur...