2005-06 Türkiye Süper Lig 6.Hafta Maçı
17:30 İzmir Atatürk Stadyumu
Lig TV
1 - 4
  • 1
    15 eylül 2005 te oynanan ve son dakikalarda yediğiğmiz gol ile 1-0 yenik bitirdiğimiz trömse çamur güreşi müsabakasından 3 gün sonra hafızam beni yanıltmıyorsa v.manisa ile tarihimizde oynadığımız ilk maç. deplasmanda özellikle ümit'in muhteşem oyunu ile 1-4 galip bitirip moralimizin bi milyon olmasını sağlayan müsabaka.
    hakem : bülent demirlek
    galatasarayımız'ın golleri :
    11.dk necati ateş
    14.dk necati ateş
    36.dk ümit karan
    69.dk ümit karan
    86.dk mondragon sol köşeye yatıp top'u çelerek penaltı kurtarmıştır
    v.manisa'nın tek golü
    15. dk zoltan vöör

    bu maç trömsö siniri nedeni ile pek hatırlanmaz ama ümit bu maçta muhteşem oynamış 2 gol atmış ve muhteşem asistler yapıp tarihe not düşülmesi gereken hayvani bir gol atmıştır. attığı gol normal insan gol'ü değildir.
    http://www.youtube.com/...Vxrzd0A&NR=1 )

    (bkz : ukde dolması)
    edit : ikidir ukde dolduruyorum, ya sayfada arıza var ya da ben de. iki arkadaşında nick'ini vermeyi beceremedim. buradan her ikisinden alenen özür dilerim. saygılarımla.
    (ben bu bkz.icad edenin, yazar olupta bkz doldurmayı beceremeyenin kendi payıma ta @!'^^++%%%&)

  • 4
    hakan şükür, necati ateş ve ümit karan' ın aynı anda ilk 11 de oynadığı maç. ilk golde bu üçlünün kurduğu pas trafiği çok iyiydi. zoltan böör' ün necati' nin ikinci golüne hemen karşılık vermesi biraz stres yaptırsa da ümit karan' ın ilk yarı bitmeden skoru 1-3 yapan golü maçı koparmıştı. ümit karan' ın 2 nci takımın 4 ncü golü ise tamamen ' bir forvet uzun pası nasıl kontrol eder ve direkt gole gider ' konusunda uygulamalı dersti.
  • 5
    sahsım adına efsanevi 2006 sampiyonlugunun en efsane macıdır. ayrıca hayatımda izledigim ilk resmi galatasaray macıdır. daha once sadece marmaris'te 1997'deki kampta marmarisspor-galatasaray macını izlemistim, evimin 10dk ilerisindeki statta..

    marmaris'te yasıyorum ben, lise bitene kadar baska yerde tatil amacı dısında hic yasamadım.. "marmarisli"yim kısaca.. 2005 haziran'da oss'ye girdim. agustos'ta ege universitesi fizik bolumunu kazandıgımı ogrendim.. 2005 eylul'de ise kayıt vaktiydi ve izmir'e gitmisim.. daha once 2 sene yaz aylarında 1-2 haftalıgına tatile gittigim izmir'de bundan boyle okul doneminde hayatımı surdurecektim, artık marmaris yaz aylarında ve tatillerde vardı benim icin..

    2005 eylul'un basında kaydımı olup marmaris'e ilk kez veda etmek uzere geri dondum.. pılımı pırtımı toplayıp mac sabahı izmir'e gittim.. 1 gun sonra okul baslayacaktı ve ben marmaris dısında, marmaris'i gectim, ailemin arkadaslarımın olmadıgı bir yerde kendi basımaydım artık.. o eylul ayı boyunca tek avuntum manisa'nın galatasaray macını izmir'de oynayacak olmasıydı..

    marmaris'ten izmir'e 4 saatlik yolu nasıl gittim bilmiyorum.. oglen 12.30'da otogara vardım, oradan servisle ucyol'da yurda yerlesmeden once kalacagım yere gittim..

    bir elimde kendi bavulum, diger elimde ise arkadasların marmaris'te unuttugu marmaris pankartımız vardı, bana kalmıstı pankart..

    eve esyalarımı bıraktım, diger bavuldan pankartı alıp formamı giydim cıktım.. bilen bilir izmir'i(bilmeyen de iki-uc satır atlayıp devam edebilir), betonyol'dan cıktım, ucyol metroda durdum.. izmir'de kendi basıma ilk gunum oldugu icin metro nereye gider nasıl gidilir bilmiyorum, sadece daha ucuza ulasım sagladıgımı bildigim ogrenci yuklenmis kentkart var elimde.. metrodan halkapınar'a gitsem stada ulasmam cocuk oyuncagı ama ben bilmiyorum neyin ne oldugunu.. metroya mı girsem ne yapsam derken aynı gun goztepe macı icin toplanan kalabalıga gittim..

    merhaba dedim dikildim yanlarına.. pankartı sordular, marmaris'ten geliyorum dedim, o zamanlar simdiki gibi rahat ve dunya seyinde olmayan bir adam degilim, cekingen sessiz tıfıl bir tipim.. simdi baksan ayı yavrusuyum, neyse.. izmir'de istanbul takımı formasını sevmeseler de benim marmarisli oldugumu duyduklarından olsa gerek ses etmediler.. dedim nereden gideriz galatasaray-manisa macına? onlar da once metro ile sonra 10-15 dk yurume mesafesi ile ulasacagımı ya da ucyol'dan karabaglar tarafına ilerlersem dolmusla stadın onunde inebilecegimi soylediler.. metro'dan sonra yurume olayı karısıktır dedim tırstım, dolmusa gittim..

    elimde pankartla bindim dolmusa, maca gidecegim belli, sadece paramı verdim en one oturdum.. stadın onune gelmisiz, adam dedi hadi geldin in.. kafamı sola cevirdim binlerce sarı kırmızı insan.. atladım hemen marmaris'ten gelen arkadaslarımı buldum, iki tanesi zaten izmir'de 1 senedir okudukları icin tecrubeliler.. birlikte stada girdik biletlerimizi alıp..

    sanki o gun marmaris'ten ilk kez kopup baska bir hayata baslıyor degildim de, gezmeye gelmistim, stadın icindeki atmosfer unutturmustu her seyi.. hic bir bok bilmeden marmaris'ten cıkıp izmir'e yol alan kendi halinde bir cocukken iceride sarı kırmızıyı gorunce, takımı gorunce her seyi unutmustum..

    hayatımın ilk galatasaray macı belki de yeni baslayan hayatıma daha da sıkı tutunmama sebep olmustu..

    ve o gelen efsane gol tabii.. simdilerde 50 kusur yıllık super lig tarihinin en etkileyici birkac golunden birini canlı canlı, hem de bulundugum kale arkasındaki kaleye atılırken gormustum.. gordugum seye inanamazken herkes gibi aklıma bir anda van basten geldi.. dusundum dedim ki galiba 17 sene evvel o hollandalılar da boyle inanamadılar ne olup bittigine..

    universiteye gidip yeni bir hayata baslıyorsun ve o hayatın ilk 7-8 saatini sadece galatasaray icin harcıyorsun.. ne yeni bir hayatın stresi var, ne marmaris'te en son otobus camından sen giderken agladıklarını gordugun ailen aklında, ne de yarın baslayacagın universite hayatın aklında, ne de gunlerdir "ne bok yerim izmir'de bir basıma" diye icini kemiren dusunce var, hic birisi yok, sadece galatasaray var.

    sadece galatasaray..
  • 6
    bayağı sıcakta oynanan bir maçtı. necati ateş gol sezonunu açmış o sezonu 18 golle tamamlamıştı. ilk golü çok güzeldi. hakan şükür uzun topu indirmiş, ümit karan topukla necati'ye bırakmış necati köşeye plaselemişti. ümit karan'ın volesinde mondragon kafasını ellerinin arasına alıp böyle gol mü olur tribine girmişti ki haklıydı.
  • 7
    galatasaray'ımla buluştuğum ilk maç.stada girdiğim anı hiç unutamıyorum,binlerce insan hep bir ağızdan bağırıyor ve her taraf sarı kırmızı.aslında günler öncesinde hayaller kuruyordum ama hiçbiri bu kadar büyük,bu kadar güzel değildi.kalakaldım öyle, etrafı incelemeye başladım taa ki babam oturacağımız yere götürmek için elimden tutana kadar.ardından oturduk koltuğa,güneş tam karşımızda alnımızın çatına vuruyor ama bana mısın demiyorum yeni yeni öğrenmeye çalıştığım tezahüratları mırıldanıyorum.o sırada sağımdan bir bayrakçı geçiyor bağırıyorum babama,o da hayır der mi.bayrağımı da alıyorum,maç da başlıyor.gollerimiz geldikçe yerimde duramıyorum neredeyse atlayacağım sahaya.ve öyle bir an geliyor ki bugün bile o gün o stadda olduğuma,o anları gördüğüme şükrederim.orhan ak tam önümüzde topu ceza sahasına yolluyor,ümit karan topa gelişine tam köşeye vuruyor ve o klasik parmağını yukarı kaldırarak yaptığı sevinci yapıyor.eve döndüğümüzde anneme,okulda ise arkadaşlara bu golü anlatıyorum,geceleri ise rüyalarımda yine o dakikalar.hayatımda gördüğüm en güzel goldü hem de canlı gördüm var mı ötesi.işte böyle başladı galatasaray'ımla yaşadığım dakikalar ardından o yıl ankara'ya taşındık burda da birçok maça gittim ama hala o günü hatırlar ve sürekli muhabbetini yaparız babamla.
  • 11
    oncesinde ozhan canaydin ve ergun gursoy'u hilton onunde gorme sansi yakaladigim mac. ozhan baskan cok alcakgonullu ve saygili bir adamdi. ergun gursoy'la yemege gidiyorlardi yanlis hatirlamiyorsam ve onu arabada bekletmek ugruna oraya gelen insanlarla sohbet etmisti uzun sure. yine o sirada gerets ve bulent under'i otelin lobisinde taktik uzerine calisirken gormustum. onun disinda umit karan'in kendini astigi mactir. ozellikle necati'nin attigi ilk iki goldeki asistleri muazzamdir. bir de bunun ustune o efsanevi ucuncu golu atmasi uzerine, manisa'nin kalecisi dogal olarak saydirmaya baslamistir. manisaspor'un golunu de zoltan diye bir adam atmisti ve guzel bir goldu, mondragon'a yapacak pek birsey kalmamisti.

    galatasaray'in o efsane sezonda izmir'de oynadigi diger mac icin;

    (bkz: 7 nisan 2006 diyarbakirspor galatasaray maci)
  • 12
    bu yıl itibariyle üzerinden 16 sene geçmiş maçtır. şu maçta atılan gollerdeki hücumlarımıza bakınca şu an oynadığımız şeye futbol demek için ne lazım bilemiyorum.

    fatih terim’in çok sağlam bir sistemi varmış. üretimi neredeyse sıfır olan, zayıf takımları yenmekte zorluk çektiğin, güçlü takımlar karşısında da ezim ezim ezilmeni sağlayan sistem gerçekten de çok sağlam.

    https://youtu.be/lUwgxAeSP_8
  • 13
    ümit karan'ın bir sol bekten* bir de sağ bek'ten* aldığı uzun diyagonal pasları uzak köşeye sert sutlarla gole çevirdiği maç olmuştur.

    bu gollerden biri daha cok hafizalardayken pek konusulmayan digeri bugün atılsa o top kontrolu ve vurusa bugun methiyeler düzülürdü. konuşulanı ise lig tarihinin efsane gollerindendir zaten.

    ümit karan ayrıca bu maçta diğer 2 gölünde asistini yapmıştır. o asistleri necati ateş gole çevirmiştir.
App Store'dan indirin Google Play'den alın